Per 20
anni
l'Enciclopedia Britannica ha continuato a
riportare la frase:
"IN BOSNIA... I
FASCISTI CROATI HANNO DATO
INIZIO AD UN MASSACRO DI SERBI CHE, NELLE
INTERE CRONACHE DELLA II
GUERRA MONDIALE, E' STATO SUPERATO PER
BARBARIE SOLAMENTE DALLO
STERMINIO DI MASSA DEGLI EBREI POLACCHI."
Il mondo ancora non conosce la straziante morte di
centinaia di
migliaia di esseri umani innocenti : Serbi, Ebrei,
popolazione Rom
(Zingari), uomini, donne e bambini che hanno
incontrato la loro
terribile fine nel campo di sterminio di
Jasenovac. II mondo ancora non
sa che una bandiera quasi identica alla bandiera
dei sanguinari
assassini nazisti è ancora una volta sventolata
sui martiri di
Jasenovac.
Il mondo rimane silenzioso laddove esso dovrebbe
urlare per lo sdegno e
l'incredulità. I nazisti croati non solo se la
sono cavata
riguardo ad un assassinio - essi cercano di farla
franca rispetto ad un
intero olocausto.
Dovremmo permettere che questo accada? Dovremmo
rimanere silenziosi?
Non siamo dunque un silenzioso complice di questo
gigantesco olocausto?
Il 22 Aprile 1945 oltre un migliaio di internati,
sopravvissuti del
campo di sterminio croato di Jasenovac, ha tentato
una disperata fuga
da una orrenda morte certa. Solo ottantotto hanno
raggiunto la liberta
per raccontare l'orrore che avevano lasciato
dietro di se.
E' un'ironia della giustizia che la 59esima
giornata di commemorazione
di questa tragedia, e delle centinaia di migliaia
di altre vittime
degli ustascia croati sepolte nel campo di
sterminio di Jasenovac, sia
contraddistinta dalla pubblicazione del libro
revisionista "Jasenovac
1941-1945, Campo di Lavoro e di Morte" della
signora Natasa Mateusic,
curatore del Museo Jasenovac.
Dopo che l'Archivio Jasenovac e gli oggetti furono
trasferiti, di
ritorno dal Museo Americano dell'Olocausto di
Washington DC, al Museo
Jasenovac, le autorità croate hanno assunto un
nuovo
atteggiamento nella preparazione della mostra
delle testimonianze
commemorative. Nella nuova sistemazione, non ci
sarà alcuna
esposizione di strumenti di uccisione, mazzuoli,
stiletti, ceppi,
catene, ne' lo speciale coltello ricurvo
conosciuto con il nome infame
di "coltello serbo" (usato dagli ustascia croati
per tagliare
velocemente la vena giugulare delle vittime). Con
tale premessa,
escogitata dagli esperti della istituzione del
Museo croato, Jasenovac
sarà ulteriormente un luogo di orrore che mette in
mostra corpi
mutilati e decomposti e documentari filmati della
bestiale distruzione
croata di
esseri umani. Come ha detto la signora Natasa
Jovicic, Direttrice del
Memoriale di Jasenovac : "Noi non intendiamo
legittimare l'uccisione,
vogliamo invece commemorare le vittime."
La mostra "Jasenovac - Il sistema dei campi di
sterminio ustascia",
organizzata dal Museo della Vojvodina e dal Museo
delle vittime di
Genocidio di Belgrado, presentata alla Prima
Conferenza Internazionale
su Jasenovac tenutasi a New York nell'Ottobre 1997
nonchè alla
Seconda Conferenza Internazionale su Jasenovac
tenutasi a Banja Luka e
Donja Gradina (Repubblica Srpska) nel Maggio 2000,
fu etichettata nel
succitato libro della signora Mateusic come una
"propaganda
dell'inclinazione della popolazione croata al
genocidio" (pag.158).
Nello stesso libro, la Terza Conferenza
Internazionale su Jasenovac
tenutasi a Gerusalemme nel Dicembre 2002, era
vista come un "percorso
nello spirito del sospetto verso la Croazia in
generale, con accuse
implicite, che ancora cela la verità sul Campo di
Jasenovac e
sul numero delle sue vittime". La nuova mostra
di Jasenovac non
menziona il genocidio che gli ustascia commisero
contro gli internati
Rom.
Durante il 2003 sono stati pubblicati molti libri
su Jasenovac.
L'autore del libro "Jasenovac - Cifre" , Mladen
Ivezic, minimizza
grossolanamente il numero delle vittime trucidate
nel Campo di
Jasenovac. Questa è una citazione dalla
conclusione del suo
libro: "Nel campo di concentramento e di lavoro di
Jasenovac, e
cioè in tutte le officine del campo ed in tutti i
settori, nei
luoghi di lavoro come le foreste eccetera, incluso
anche il Campo di
Stara Gradisca, a seguito di tutte le cause
possibili, probabilmente il
numero totale delle vite perdute varia fra 1.000 e
2.000, eventualmente
3.000, ma è impossibile che siano morte più di
5.000
persone" (pag.200). Un membro dell'Accademia
Croata delle Scienze e
delle Arti, Josip Pecaric, nel suo testo "Libri
Maliziosi" (Nepocudne
Knjige) elogia conclusione tratta dall'autore
Ivezic, come una "nuova
scoperta scientifica".
Narcisa Lengel-Krizman nel suo libro "Il genocidio
dei Rom - Jasenovac
1941" dichiara che "il numero dei Rom uccisi in
Croazia può, con
una ragionevole certezza, essere stimato a
malapena in 8.500" (pag.62).
Che queste cifre dei Rom morti per mano degli
ustascia siano false
è dimostrato dal seguente episodio. Durante la mia
visita a
Jasenovac nel Giorno della Memoria 2002, il signor
Dragoljub Ackovic,
Presidente dei Rom, mi ha portato ad un luogo di
sepoltura a Ustica,
Donja Gradina, dove giacciono le ossa di circa
12.000 Rom massacrati
dagli ustascia croati.
Quando il Premier della Croazia, Ivo Sanader, ha
recentemente fatto
visita al memoriale di Jasenovac, il Presidente
del Consiglio del
Memoriale di Jasenovac, Slavko Goldstein, ha
dichiarato che non
più di 80.000 internati sono morti nell'intero
complesso dei
siti di uccisione a Jasenovac. Questa cifra
combacia abbastanza con la
posizione del Museo Americano dell'Olocausto di
Washington, che stima
il numero delle vittime in circa 90.000. Il Museo
delle vittime del
Genocidio di Belgrado, cinque anni or sono ha
compilato un elenco di
79.800 vittime con nomi e cognomi, numero che è la
cifra minima
ed indica che il numero delle vittime è di gran
lunga più
alto. La nuova Enciclopedia del Genocidio porta il
numero delle vittime
di Jasenovac a "centinaia di migliaia". Un
ricercatore in materia di
crimini degli ustascia croati commessi a
Jasenovac, Dragoje Lukic, ha
compilato un elenco di 19.432 bambini di età
compresa fra
neonati di un giorno e ragazzi di 14 anni, con i
loro nomi e cognomi.
Durante la Terza Conferenza Internazionale su
Jasenovac, tenutasi a
Gerusalemme il 29 e 30 Dicembre 2002, ho
presentato a Yad Vashem un
elenco con i nomi di 1.911 bambini ebrei che sono
stati crudelmente
massacrati nei campi di Jasenovac.
Alla Prima Conferenza Internazionale su Jasenovac
(New York, NY, 1977),
il dottor Eli Rosenbaum, Direttore dell'Ufficio
Investigazioni Speciali
del Dipartimento della Giustizia americano, ha
presentato un documento
del Comando di occupazione Tedesco, datato 6
Dicembre 1943, proveniente
dagli Archivi Nazionali americani e preannunciato
dal Dipartimento di
Stato Americano, che rivela che il numero delle
vittime fu di 120.000
nel campo di Jasenovac e di 80.000 nel campo di
Stara Gradisca.
Così, il numero totale delle vittime di entrambe
le
località, riferito al 6 Dicembre 1943, ammontava a
200.000.
Questo numero è significativamente aumentato
attraverso i
successivi, anche più sanguinosi, due anni 1944 e
fino al 22
Aprile 1945. La Commissione di Stato sui Crimini
di Guerra della II
Guerra Mondiale, nel suo Rapporto per la
Commissione Internazionale sui
Crimini di Guerra (1946) ha stimato il numero
delle vittime di
Jasenovac fra 500.000 e 600.000. L'Enciclopedia
dell'Olocausto si
è attestata sulla cifra di 600.000.
Nel suo libro "Jasenovac 1941-1945 - Campo di
lavoro e di morte",
Natasa Mateusic, rlferendosl a Slavko Goldsteln,
non rlconosce
l'autorità della Commissione Internazionale e
nemmeno la
Dichiarazione di Gerusalemme. Una delle
conclusioni portate nella
Dichiarazione richiesta per la prossima (la
Quarta) conferenza
internazionale da tenersi nella località di
Jasenovac, in
Croazia, o al Centro UNESCO di Parigi, è stata
l'idea di
preservare il Complesso del Memoriale di
Jasenovac, attualmente
suddiviso nei territori sia della Croazia che
della Repubblica Srpska
(Bosnia-Erzegovina), come un Retaggio Universale
sotto la protezione
dell'UNESCO, come è stato fatto con il campo di
sterminio di
Auschwitz (Retaggio Universale # 80). Goldstein e
Mateusic concludevano
nel loro libro che il Museo del Memoriale di
Jasenovac (JUSP) dovrebbe
organizzare per conto proprio un simposio
internazionale al campo di
Jasenovac, estendendo l'invito ai membri
individuali che hanno
presieduto la Terza Conferenza Internazlonale dl
Jasenovac a
Gerusalemme nel 2002, ma non alla Conferenza come
istituzione.
In questo Giorno della Memoria, chiedo, ai
sostenitori della
necessità di denunziare e preservare la verità su
Jasenovac, di organizzare urgentemente un incontro
di una commissione
internazionale su Jasenovac, e propongo che
l'incontro sia presieduto
dal Dr. Bernard Klein, con il Dr. Michael
Berenbaum, il Prof. Walter
Roberts, il Dr. Efraim Zuroff (Gerusalemme),
Vanita Singh (India), il
Dr. Marco Aurelio Rivelli (Italia), la Dr.ssa
Jelena Guskova (Russia),
il Prof. Dr. S. Zivanovic (Londra, GB), Alexis
Troude (Francia), il Dr.
Rajko Dolecek (Repubblica Ceca), il Prof. Ian
Hancock (Organizzazione
Internazionale Rom), il Dr. Milan Bulajic
(Coordinatore). La
Commissione doVrebbe portare avanti il seguente
programma:
* Adempimento della Dichiarazione di Gerusalemme
* Preparazione della Quarta Conferenza
Internazionale su Jasenovac
* Valutazione dei nuovi progetti sul complesso del
Memoriale di
Jasenovac
* Attivarsi per porre il complesso del Memoriale
di Jasenovac sotto
l'UNESCO - protezione Retaggio Universale
In questo Giorno della Memoria bisognerebbe
ricordare che il Ministro
ustascia della Polizia, Andrija Artukovic, non è
stato
processato a Zagabria, nel 1986, per il genocidio
commesso sui serbi
cristiani ortodossi, sugli ebrei e sui rom, e che
anche l'ex comandante
dei campi di genocidio di Jasenovac, Dinko Sakic,
nel 1999 a Zagabria
non fu processato per genocidio. Tuttavia la Corte
d'Appello de L'Aja,
il 19 Aprile 2004, tre giorni prima del Giorno
della Memoria, ha
confermato la sentenza della Camera Processuale
sul presunto genocidio
dei musulmani bosniaci a Srebrenica, nel luglio
1995, contro il
Generale Radislav Krstic, ex Comandante dei Corpi
serbi "Drina".
In un recente confrontro alla Radio "Europa
Libera" con un
rappresentante della Federazione dei musulmani di
Bosnia, Jasmin
Odabasic, ho sostenuto, nella mia qualità di
Dottore in Diritto
Internazionale, che l'Esercito della Repubblica
Srpska non aveva
commesso un genocidio sui musulmani bosniaci a
Srebrenica. Possono
esserci stati dei crimini per vendetta, che
dovrebbero essere
legalmente investigati e perseguiti identificando
sia le vittime che i
perpetratori. (Per esempio, ci sono testimonianze
di mercenari che,
indossando uniformi dell'Esercito della Repubblica
Srpska, hanno ucciso
dei musulmani impiegati alle Poste, allo scopo di
incolpare i serbi dei
loro crimini. Questi mercenari erano pagati in
oro, 12 kg, marchi,
valuta tedesca, e ad alcuni è stato procurato un
lavoro in
Kosovo e Zaire).
La Federazione Bosniaca [croato-musulmana] ha
citato in giudizio alla
Corte Internazionale di Giustizia de L'Aja i serbi
e la Jugoslavia per
un presunto genocidio contro i musulmani di
Bosnia, chiedendo un
risarcimento di 200.000 miliardi di dollari
americani, in accordo con
gli avvocati di parte civile.
II nuovo governo jugoslavo ha ritirato la sua
contro-accusa per il
genocidio dei musulmani sulla popolazione serba in
Bosnia e nell azona
di Srebrenica, senza la richiesta di una reciproca
ritrattazione delle
incriminazioni da parte dei musulmani. In
aggiunta, anche la Croazia
sta citando in giudizio i serbi e la Jugoslavia
per un presunto
genocidio, dimenticando il suo proprio, quel
genocidio reale che i
croati hanno commesso contro i serbi di Krajina
nello stesso anno 1995
del presunto genocidio serbo a Srebrenica.
(L'ultimo censimento croato
indica che c'è solo il 4,2% di serbi attualmente
in Croazia, a
fronte del 12,3% prima del furibondo attacco
croato sui serbi nel 1991
e dopo).
Nel Settembre 2002 il Direttore ed i Comitati
d'Amministrazione e di
Supervisione del Museo delle Vittime di Genocidio
di Belgrado sono
stati licenziati, ed il Museo è stato ricollocato
nella
città di Kragujevac. II Dr. Milan Bulajic,
fondatore e direttore
del Museo per 10 anni, è stato interdetto dal
rientrare e
persino dal reclamare i suoi documenti personali
ed i manoscritti e le
attrezzature d'ufficio che egli aveva fornito al
Fondo per la Ricerca
sul Genocidio.
In questo Giorno della Memoria, io chiedo ai
serbi, agli ebrei, ai rom
ed ai loro amici ed a tutti gli altri coinvolti in
questi avvenimenti
avversi, di dare una mano ed aiutare a continuare
la battaglia per
mantenere la verità di Jasenovac viva e visibile.
I contributi
per il Fondo per la Ricerca sui Genocidio, che è
la sola
istituzione legale attiva dedicata alla ricerca
sul genocidio commesso
sui territorio della ex Jugoslavia, che ora
continua inesorabile in
Kosmet contro i non-albanesi, possono essere
convogliati a:
|
У току 20 година
Енциклопедија
Британика (Encyclopedia Britannica)
понавља реченицу:
„... У БОСНИ ... ХРВАТСКИ
ФАШИСТИ
СУ ЗАПОЧЕЛИ МАСАКР
СРБА, КОЈИ ЈЕ У ЦЈЕЛИНИ АНАЛА ДРУГОГ
СВЈЕСКОГ РАТА ДИВЉАШТВОМ
ПРЕВАЗИЂЕН САМО МАСОВНИМ ИСТРЕБЉЕЊЕМ ПОЉСКИХ
ЈЕВРЕЈА ...”
Свијет још није упознат са мученичком
смрћу
хиљада невиних људских
бића, Срба, Јевреја и ромског народа (Цигана),
људи, жена и дјеце који
су доживјели стравичан крај и смрт у логору
Јасеновац. Свијет не зна да
се скоро истовјетна застава са заставом
нацистичких убица поново вије
над мученичким Јасеновцем.
Свијет ћути када би требало да јауче у
шоку и
невјерици. Хрватски
нацисти су не само избјегли одговорност за
убиства — настоје да
побјегну и од масовног холокауста.
Смијемо ли дозволити да се то деси? Да
ли ћемо
даље ћутати? Зар ћутањем не постајемо
саучесници овог гигантског
холокауста?
На дан 22. априла, 1945. године преко
хиљаду
заточеника-осуђеника на
смрт хрватског логора смрти Јасеновац, у
очајничком јуришу на бодљикаве
жице покушали су бег из пакла у жуђену
слободу. Само осамдесетосам
очајника је до ње стигло.
Потресна је иронија да се педесетдевета
годишњица
сећања на овај
историјски пробој мученика логора, и стотина
хиљада осталих жртава
усташког геноцида у Јасеновцу, обиљежава
објављивањем књиге кустоса
Музеја Јасеновац, Наташе Матеушић, „Јасеновац
1941-1945, логор смрти и
радни логор”.
Послије враћања архива Јасеновца из
Музеја
холокауста у Вашингтону,
у току је припрема нове хрватске поставке
Спомен музеја Јасеновац „у
којој више неће бити изложени маљеви, каме,
окови, ланци,” као ни
специјалитет усташког клања у овом логору
смрти, злогласни криви нож
звани „србосјек”. Према новом приступу
хрватских струцњака за музеје,
Јасеновац неће више бити „мјесто ужаса”, са
фотографијама лешева и
стравичним документарним филмом о убијању.
„Више нећемо давати
легитимитет убијању него ћемо комеморирати
жртве!” изјавила је Наташа
Јовичић, управник Спомен подручја.
У књизи изложба Музеја Војводине и
Музеја жртава
геноцида „Јасеновац
— систем усташких логора смрти”, приказана на
Првој међународној
конференцији о Јасеновцу у Њујорку, октобра
1997, и на Другој
међународној конференцији о Јасеновцу у Бања
Луци и Доњој Градини, маја
2000, оцијењена је као „пропаганда о
геноцидности хрватског народа”
(стр.158).
Трећа међународна конференција о
Јасеновцу,
одржана у Јеруаслиму
2002, оцијењена је „у духу неповјерења према
Хрватској опћенито, с
имплицитним оптужбама да се и надаље скрива
истина о усташком лоору
Јасеновац и о броју његових жртава”.
У новој поставци изложбе о Јасеновцу
нема помена
о геноциду над
Ромима, у Хрватској је 2003. објављено више
књига о Јасеновцу. Према
књизи аутора Младена Ивезића, „Јасеновац-бројке”,
жртве у овоме
логору смрти су чудесно минимализовне, као што
се види из следећег
навода у књизи. „У сабирноме и радноме логору
Јасеновасц, дакле у свим
логорским радионицама и подлогорима, на раду,
у шуми и слично, и у
логору Стара Градишка, живот је од свих
могућих узрока изгубило
највјероватније између 1 000 (тисућу) и
2 000 (двије тисуће),
евентуално 3 000 људи, а немогуће је да
их је умрло више од
5 000.”
(стр, 200). Члан Хрватске академије знаности и
умјетости, Јосип
Печарић, у својој књизи „Непоћудне књиге”
наводи закључке
Ивезића као знанствено достигнуће (стр, 192).
Тако аутор, Нарциса Ленгел-Крижман, у
својој
књизи „Геноцид над
Ромима — Јасеновац 1941” тврди да се ромске
жртве „с одређеном
сигурношћу” могу процијенити на нешто више од
8 500 страдалих Рома
у
Хрватској (стр.62). Предсједник Рома, Драгољуб
Ацковић, приликом
посјете Јасеновцу на Дан сјећања 2002. ми је
показао место само једне
гробнице у Уштици (Доња Градина), где је било
покопано око 12 000
ромских зртава.
Приликом посјете хадезеовског премијера
Ива
Санадера Јасеновцу
2004., предсједник Савјета Меморијала
Јасеновца, Славко Голдстејн,
изјављује да у јасеновачким логорима није
страдало више од 80 000
сужњева. То је на линији Музеја холокауста у
Вашингтону који жртве
Јасеновца процјењује на око 90 000.
Међутим, Музеј жртава геноцида је
пописао
79 800 жртава са пуним
именима и презименима, што упућује на оцену да
је стварни број
настрадалих вишеструко већи. Нова
енциклопедија геноцида наводи
„стотине хиљада” жртава Јасеновца. Досије
истраживача Драгоја Лукића
садржи списак 14 342 детета, уморених у
јасеновачким логорима, са
пуним
именима и презименима, старости од једног дана
до четрнаест година. За
вријеме Треће међународне конференције о
Јасеновцу, одржане у
Јерусалиму 29-30. децембра 2002., предао сам
Јад Вашему (Yad Vashemu)
списак са именима и презименима 1 911
јеврејске деце која су
свирепо убијена у Јасеновцу.
Др Ели Росенбаум (Eli Rosenbaum)
је на
Првој међународној
конференцији о Јасеновцу („Њујорк 1997”),
презентирао извјештај њемачке
окупационе команде од 6. децембра 1943. о
жртвама хрватског геноцида у
Јасеновачким логорима, чуван у америчкој
националној архиви (US
National Archive), а који је објавила
др+авна скупштина (Department
of State):
Јасеновац 120 000, Стара Градишка
80 000, сто чини укупно
200 000
жртава. Овоме броју треба додати крвави
период, који је трајао целу
1944. и 1945. годину до 22. априла, 1945!
Земаљска комисија Хрватске, у
извјештају међународној комисији за ратне
злочине од 1946., наводи број
јасеновачких жртава између 500 и 600 000.
Енциклопедија Холокауста
цитира бројку од 600 000.
Хрватски аутори, Славко Голдстејн и
Наташа
Матеушић не признају
Међународну комисију, ни Јерусалимску
декларацију у којој је, поред
осталог, закључено, да се Четврта међународна
конференција о Јасеновцу
одржи у Јасеновцу (Хрватска), алтернативно у
Паризу, сједишту УНЕСКО, у
настојању да се Спомен подручје Јасеновац на
територији Хрватске и БиХ
(Републике Спске) стави под заштиту УН („World
Heritage”) по угледу на
нацистички концентрациони логор Аушвиц (No.
80). Закључено је да би
Хрватска — ЈУСП „требало у догледно вријеме,
сама организовати
међународни симпозиј о усташком логору
Јасеновац ... позвати све
судионике Треће међународне конференције о
Јасеновцу као појединце, без
сурадње са том Конференцијом као институцијом”
(стр. 169-171).
У име „Дана сјећања” апелујем да се
подржи што
хитнији састанак Међународне комисије, на челу
са: Др Бернард Клеин (Bernard
Klein), Др Михаел Беренбаум (Michael
Berenbaum), Проф.
Валтер Роберт (Walter Roberts), Др
Ефраим Зурофф (Efraim
Zuroff), Ванита Синг (Vanita Singh)
(Индија), Др Јелена
Гускова (Русија), Др Марко Аурело Ривели (Marco
Aurelo Rivelli)
(Италија); Проф. Др Србољуб Живановић
(Лондон), Алексис Труде (Alexis
Troude) (Француска), Др Рајко Долоцек (Rajko
Dolocek) (Чех.
Реп.), Проф Јан Ханкок (Prof Ian Hancock)
(Инт. Рома Орг.), Др
Милан Булајић (координатор):
- У циљу имплементације Јерусалимске
декларације;
- Припреме следеће Четврте међународне
конференције;
- Ради разматрања нових пројеката за
Спомен
подручје Јасеновац;
- Предузимања мјера за стављање
подручја
Јасеновац под заштиту УНЕСКО („World
Heritage”).
На овај Дан треба се сетити да усташки
министар
полиције Андрија
Артуковић није 1986. у Загребу осуђен за
геноцид над православним
Србима, Јеврејима и Ромима; да бивши командант
Јасеновца, Динко Сакић,
1999. у Загребу није осуђен за геноцид.
Међународни кривични трибунал за бившу
Југославију, уочи Дана
сјећања, 19. априла 2004., потврдио је
првостепену пресуду за геноцид
генералу Радиславу Крстићу, команданту српског
Дринског корпуса, за
наводни геноцид над муслиманма у Сребреници
јула 1995.
Преко Радија „Слободна Европа” 19.
августа 2003.
сучелио сам се са
представником муслиамске Федерације, Јасмином
Одабашићем, са тезом: ВРС
није извршила геноцид нам муслиманима у
Сребреници; злочина освете је
било, али треба утврдити жртве и извршиоце
злочина по имену. (Постоје
докази о плаћеницима који су били најмљени да,
маскирани као српски
војници, убијају муслиманске заробљенике, да
би се за злочин оптужили
Срби. За овај криминални чин били су награђени
са 12 кг злата, немачким
маркама и обезбеђеним службама на Косову и у
Заиру.)
Пред Међународним судом правде („International
Court
of Justice”)
налази се тужба муслиманске БиХ против Срба и
Југославије за „геноцид”
(адвокати тужбе помињу одштету од 200
милијарди долара!). Југославија
је повукла противтужбу без услова повлачења
тужбе. И Хрватска тужи
Југославију и Србе за геноцид. Југославија
(СЦГ) није тужила Хрватску
за геноцид над Србима („Бљесак”, „Олуја”).
Послије „разрјеђења директора Др. Милана
Булајица, управног и
надзорног одбора Музеја жртава геноцида у
Београду, и премештања Музеја
из Београда у Крагујевац, и забране Милану
Булајићу да уђе у Музеј, да
преузме документацију о геноциду, и
технологију, на Дан сјећања
апелујем на све Србе, Јевреје, Роме и њихове
пријатеље којима трагедија
Јасеновца лежи на срцу, да помогну Фонд за
истраживање геноцида („Fund
for Genocide Research”).
Овај Фонд је једина институција која се бави
изучавањем геноцида који
се данас интезивно одвија над српским народом
на Косову и Метохији.
Прилози се могу послати
на рачун
код Војвођанске банке у Београду:
|
For 20 years Encyclopedia
Britannica used
to repeat the sentence:
“... IN BOSNIA ... THE CROATIAN
FASCISTS
BEGAN A
MASSACRE OF SERBS WHICH, IN THE WHOLE ANNALS
OF WORLD WAR II, WAS
SURPASSED FOR SAVAGERY ONLY BY THE MASS
EXTERMINATION OF POLISH JEWS
...”
The world still does not know about torturous
death of
hundreds of
thousands of innocent human beings: Serbs, Jews,
Roma people (Gypsies),
men, women and children who met their horrible
end at death camp
Jasenovac. The world does not know that a flag
almost identical to the
flag of the bloody Nazi murderers is once again
raised over the martyrs
of Jasenovac.
The world is silent where the world should be
screaming
in shock and
disbelief. Croat Nazis not only did get away
with a murder — they try
to get away with a massive holocaust!
Should we allow it to happen? Should we remain
silent?
Are we not then a silent accomplice in this
gigantic holocaust?
On April 22, 1945 over one thousand inmates,
survivors
of the
Croatian genocide camp Jasenovac, attempted a
desperate break through
from certain, gruesome death. Only eighty-eight
made it to freedom to
tell of the horror they left behind.
It is an irony of justice that the 59th
commemoration
day of this
tragedy, and the hundreds of thousands of other
Croatian Ustashi
victims buried at the Jasenovac death camp, is
marked with the release
of the revisionist book “Jasenovac 1941-1945,
Death and Labor Camp” by
Ms. Natasa Mateusic, curator of the Jasenovac
Museum.
After the Jasenovac Archive and artifacts were
transferred back from
US Holocaust Museum at Washington, DC to
Jasenovac Museum, the Croatian
authorities took a new approach in setting up
the exhibition of the
memorabilia. In the new arrangement, “there will
be no display of
killing mallets, daggers, shackles, chains and
the special curved knife
known by the infamous name of “Serb-Cutter”
(Used by the Croatian
Ustashi for the speedy slitting of the victim's
jugular vein). In this
approach, devised by the Croatian museum
institution experts, Jasenovac
will no longer be a site of horror, displaying
mutilated, rotten
corpses and filmed documentaries of the Croatian
bestial destruction of
humans. As Ms. Natasa Jovicic, Manager of the
Jasenovac Memorial put
it: “We are not going to legitimize the killing
, but will instead
commemorate the victims”.
The exhibition, “Jasenovac-System of Ustashi
Death
Camps”, organized
by the Museum of Vojvodina and Museum of Victims
of Genocide, Belgrade,
presented at the First International Conference
on Jasenovac, held in
New York in October 1997, and also at the Second
International
Conference on Jasenovac, held in Banja Luka and
Donja Gradina (Serb
Republic) in May 2000, was labeled in the above
mentioned Ms.
Mateucis's book as a “propaganda of genocide
prone Croatian people (p.
158)”. In the same book, the Third International
Conference on
Jasenovac, held in Jerusalem in December 2002,
was seen as “run in the
spirit of the suspicion toward Croatia in
general, with implicit
accusations that it is still concealing the
truth of the Ustashi camp
Jasenovac and the numbers of its victims”. The
new Jasenovac exhibition
does not mention the genocide the Ustashi
committed against the Roma
inmates.
During 2003, several books on Jasenovac have
been
published. The
author of the book “Jasenovac-Numbers”, Mladen
Ivezic, grossly
minimizes the numbers of the victims slain in
the Jasenovac camp. Here
is one quote-conclusion from his book: “In the
concentration and labor
camp of Jasenovac, ie, in all camp workshops and
camp divisions, at the
work locations, such as in the forests, etc.,
including the Stara
Gradiska camp, as well, from all possible
causes, most likely the total
number of lost lives ranges between 1,000 and
2,000, eventually, 3,000
, but it is impossible that more than 5,000 died
(p. 200). A member of
the Croatian Academy of Science and Art, Josip
Pecaric, in his book
“Malicious Books” (Nepocudne knjige), praises
the conclusions,
expressed by author Ivezic, as a “new scientific
achievement”.
Narcisa Lengel-Krizman, in her book “Genocide
of the
Romas —
Jasenovac 1941”, states “that the number of
Romas killed in Croatia
may, with a reasonable certainty, be estimated
to be barely 8,500 (p.
62)”. That these numbers of Romas, who perished
at the hand of the
Croatian Ustashi, are false will be demonstrated
by the following
episode. During my visit to Jasenovac, on the
Commemoration Day in
2002, Mr. Dragoljub Ackovic, President of Roma,
took me to one grave
site at Ustica, Donja Gradina, where lay the
bones of about 12,000
Romas slaughtered by the Croatian Ustashi.
When HDZ Premier of Croatia, Ivo Sanader, has
recently
paid a visit
to the Jasenovac Memorial, President of the
Council of Jasenovac
Memorial, Slavko Goldstein, stated that not more
than 80,000 inmates
died at all Jasenovac complex killing locations.
This number fairly
matches up with the position of US Holocaust
Museum in Washington,
which estimates the number of victims to be up
to 90,000. The Museum of
Victims of Genocide, Belgrade, five years ago
has compiled a list of
79,800 victims with the names, first and last,
the number which is a
bare minimum and indicates that the real number
of victims is multifold
higher. The new Encyclopedia of Genocide brings
the number of the
Jasenovac victims to “the hundreds of
thousands”. A researcher in the
crimes the Croatian Ustashi committed in
Jasenovac, Dragoje Lukic,
compiled a list of 19,432 children, ages from
babies one day old to the
youths of 14 years old, with their first and
last names. During Third
International Conference on Jasenovac, held in
Jerusalem on December 29
and 30, 2002, I have presented to Yad Vashem a
list with names of 1,911
Jewish children who were cruelly slaughtered in
the Jasenovac camps.
At First International Conference on Jasenovac
(New
York, NY, 1997),
Dr. Eli Rosenbaum, Director of the Office for
Special Investigations,
US Department of Justice, presented a document
by the German occupation
command, dated December 6, 1943, filed at US
National Archives and
announced by the US Department of State,
revealing the numbers of
victims as 120,000, at the Jasenovac camp and
80,000, at the Stara
Gradiska camp. So, the total number of victims
at both locations,
reported by December 6, 1943, amounted to
200,000! This number has
significantly augmented through the following,
even bloodiest, 1944
year and through April 22, 1945. Croatian State
Commission on WWII War
Crimes, in its Report for International
Commission on War Crimes (1946)
estimated the number of the Jasenovac victims to
be between 500,000 and
600,000. Encyclopedia of Holocaust sticks to
figure of 600,000.
In her book “Jasenovac 1941-1945 — Death and
Labor
Camp”, Natasa
Mateusic, referring to Slavko Goldstein, does
not recognize the
authority of International Commission, nor the
Jerusalem Declaration.
One of the conclusions brought in Declaration
called for the next, the
forth international conference on Jasenovac to
be held at the site of
Jasenovac, Croatia, or at the UNESCO Center in
Paris, was the idea of
preserving the Jasenovac Memorial Complex, now
divided on the territory
of both Croatia and Serb Republic (Bosnia and
Herzegovina), as a World
Heritage under the UNESCO protection, as has
been done with the Nazi
death camp Auschwitz (World Heritage # 80).
Goldstein and Mateusic
concluded in their book that the Jasenovac
Memorial Museum (JUSP)
should organize an international symposium on
the Ustashi camp
Jasenovac of their own, extending the invitation
for the participation
to the individual members, who attended Third
International Conference
on Jasenovac, Jerusalem in 2002, but not to the
Conference as an
institution.”
On this Day of Remembrance, I am pleading to
the
supporters of
exposing and preserving the Jasenovac truth to
urgently organize a
meeting of an international commission on
Jasenovac, and propose the
meeting to be chaired by Dr. Bernard Klein, with
Dr. Michael Berenbaum,
Prof. Walter Roberts, Dr. Efraim Zuroff
(Jerusalem), Vanita Singh
(India), Dr.Marco Aurelo Rivelli (Italy), Dr.
Jelena Guskova (Russia),
Prof. Dr. S. Zivanovic (London, GB), Alexis
Troude (France), Dr. Rajko
Dolocek (Czek Republic), prof. Ian Hancock (Int.
Roma Org.), Dr. Milan
Bulajic (Coordinator). The Commission would
pursue the following agenda:
- Implementation of the Jerusalem Declaration;
- Preparation for the Fourth International
Conference
on Jasenovac.
- Evaluation of the new projects on the
Jasenovac
Memorial complex
- Taking actions to place Jasenovac Memorial
Complex
under the UNESCO — World Heritage protection.
On this Day of Remembrance, it should be also
remembered
that
Ustashi Minister of Police, Andrija Artukovic,
was not tried in Zagreb,
back in 1986, for genocide committed over the
Orthodox Christian Serbs,
Jews and Romas, and that the former commander of
Jasenovac genocide
camps, Dinko Sakic, was not in 1999, Zagred,
tried for genocide,
either. However, ICTY Appeals Chamber in the
Hague, on April 19, 2004,
three days before Commemoration Day, confirmed
the Trial chamber
Judgment, for an alleged genocide of Bosnian
Muslims at Srebrenica in
July 1995, for General Radislav Krstic, former
Commandant of Serb Drina
Corps .
In a recent duel on radio “Free Europe” with a
representative of
Bosnia Muslim Federation, Jasmin Odabasic, I
argued, as PHD in
International Law, that Serb Republic Army did
not commit a genocide
over the Bosnian Muslims at Srebrenica. There
could have been crimes of
revenge, which should be liegally investigated
and prosecuted by
identifying both victims and perpetrators. (For
instance, there is the
evidence of mercenaries, who were wearing
uniforms of the Serb Republic
Army and killed Muslim POW's, in order to blame
their crimes on the
Serbs. These mercenaries were paid by gold, 12
kg, DM's, German
currency, and some were provided with jobs in
Kosovo and Zaire).
The Bosnian Federation has sued Serbs and
Yugoslavia,
for an alleged
genocide against Bosnia Muslims, at
International Court of Justice at
the Hague, asking for a compensation of US $200
billions, according to
the plaintiff attorneys. The new Yugoslav
government withdrew its
countercharge against the Muslims genocide over
the Serb population in
Bosnia and Srebrenica area, without the request
for a reciprocals
withdrawal of the Muslims' indictment.
Additionally, Croatia is also
suing Serbs and Yugoslavia for an alleged
genocide, forgetting of its
own, a real genocide the Croats committed
against the Krajina Serbs in
the same 1995 year of the alleged Serbian
genocide in Srebrenca (The
Croatian last census shows that there are only
4.2 percent of Serbs in
Croatia now, down from 12.3 percent before the
Croatian onslaught on
the Serbs in 1991 and after.)
In September 2002 Director, Governing and
Supervisory
Boards of the
Museum of Victims of Genocide in Belgrade, were
“discharged” and Museum
was relocated to the city of Kragujevac. Dr.
Milan Bulajic, the founder
and ten years director of Museum, was forbidden
to reenter it and
reclaim even his personal documents and
manuscripts, or the office
equipment he had provided to the Fund for
Genocide Research.
On this Day of Remembrance, I am pleading to
the Serbs,
Jews, Romas
and their friends, and all others concerned with
these adverse
developments, to reach out and help to continue
the struggle to keep
the truth of Jasenovac alive and visible.
Contributions for the Fund
for Genocide Research, which is the only active
legal institution
dedicated to the research of genocide committed
on the territory of
former Yugoslavia, now going unabated in Kosmet
against the
non-Albanians, can be wired to:
|
