No alle guerre imperialiste!
Traduzione a cura di Marx21.it
I partiti che hanno partecipato all'Incontro Comunista Europeo, organizzato per iniziativa del KKE a Bruxelles il 1-2 ottobre 2012 denunciano l'intervento imperialista degli USA, della Nato e degli stati dell'Unione Europea negli affari interni della Siria e affermano che la soluzione dei problemi di questo paese è prerogativa del suo popolo.
Denunciano anche le minacce di Israele di un attacco militare contro l'Iran e le misure economiche e di altro genere che sono state prese contro questi due paesi (Siria e Iran) e le minacce di intervento militare. Queste vengono usate dalle potenze imperialiste con vari falsi pretesti che avevano giù utilizzato per preparare le guerre contro l'Afghanistan, l'Iraq e la Libia.
I partiti Comunisti e Operai che firmano la risoluzione esprimono la volontà di dedicare tutte le loro forze e di contribuire a prevenire una nuova guerra imperialista contro la Siria e l'Iran.
Ancora una volta è stato dimostrato che i pericolosi sviluppi nel Mediterraneo Sud-Orientale e in una più estesa regione sono collegati con l'aggressività imperialista in fase di crescita nelle condizioni di crisi capitalista e di competizione per il controllo dei mercati e delle risorse naturali della regione.
I partiti Comunisti e Operai sostengono che ogni nuova guerra imperialista arrecherà nuovi tormenti ai popoli, causerà nuove ondate di immigrati e di rifugiati e accrescerà i pericoli di una guerra generalizzata.
Essi chiamano i popoli di ogni paese a resistere in modo decisivo ai piani e alle pratiche aggressivi di USA, NATO e UE come pure degli stati e governi che partecipano alla preparazione della guerra contro la Siria e l'Iran.ù
La realtà conferma che il capitalismo genera guerre imperialiste e crisi e i partiti Comunisti e Operai chiamano i popoli a sviluppare la lotta antimperialista avendo come criterio gli interessi dei popoli e della classe lavoratrice, fino a quando le cause sociali, economiche e politiche delle guerre imperialiste saranno sradicate, e a rafforzare la lotta per il rovesciamento delle forze che operano contro i popoli e i loro interessi.
Perché i popoli vivano in pace, in modo costruttivo e utilizzino le risorse naturali a loro esclusivo beneficio e per soddisfare i propri bisogni.
Nessuna partecipazione, nessun coinvolgimento nelle guerre imperialiste. Per il rafforzamento della lotta per il disimpegno dei paesi dalla NATO e per il suo scioglimento.
SASTANAK KOMUNISTIČKIH PARTIJA EVROPE, BRISEL, 1.-2. OKTOBAR 2012.GODINA: POZICIJA KOMUNISTIČKIH I RADNIČKIH PARTIJA PREMA KRIZI:ILUZIJE O NARODNOM UPRAVLJANJU KRIZOM I BORBA KOMUNISTA ZA INTERESE RADNIKA I RADNIH LJUDI, ZA RUŠENJE KAPITALISTIČKE VLASTI,ZA IZGRADNJU SOCIJALIZMA!
1. NASTUP PREDSTAVNIKA NOVE KOMUNISTIČE PARTIJE JUGOSLAVIJE:
Drage drugarice i dragi drugovi,
Upućujem Vam srdačne pozdrave u ime Nove komunističke partije Jugoslavije!
Aktuelna kriza koja je začeta u SAD krahom finansijsko -kreditnog sektora posledica je anarhičnog razvoja kapitalizma, produkt truljenja i parazitizma kapitalizma čiju je suštinu osvetlio veličanstveni um Vladimira Iliča Lenjina, čija marksistička analiza i kritika ni do danas ne bledi.
Kriza jasni je pokazatelj neizbežne sudbine svih kapitalističkih ekonomija što je jasni dokaz da kapitalizam nije svemoguć uprkos pokušajima kapitalista da ogromnom mašinerijom ubede radne mase kako je kapitalizam savršen i da ga bespogovorno treba slediti. Osnova kriza leži u samom sistemu kapitalističke privrede. Krize su imanentno svojstvene kapitalizmu, kapitalizam ne može da se razvija bez kriza. Da bi se uništile krize, treba uništiti kapitalizam.
Neoliberalizam je ideologija multinacionalnih kompanija. Njegova suština je da oni kojisu bogati budu još bogatiji, dok su siromašni postajali sve siromašniji. Tu svoju ideologiju su umotali u propagandu o globalizaciji, slobodnom tržištu i civilnom društvu tvrdeći da ce tako svetu doneti mir i blagostanje, a zapravo se jasno razobličuje karakter neoliberalizma kao integralnog dela poslednje etape u razvitku kapitalizma – imperijalizma. Ipak svedoci smo da ekonomski poredak koji je svetu nametnuo neoliberalni globalizam neumoljivo čovečanstvu naplaćuje žrtvama miliona ljudi u najsiromašnijim zemljama sveta.
Nezaposlenost, slom i ogromni gubitci dobara i bogatstava, su nerazdvojne saputnice slepih zakona tržišta koji danas vladaju svetskom privredom. Milijardi ljudi u svetu pate od neznanja, nezaposlenosti, nerazvijenosti bolesti koje skraćuju njihov život na dve trećine ili polovinu, a ponekad i manje, od onih u bogatim zemljama. Na stare probleme dodaju se novi kao trgovina drogom, organizovani kriminal, krađa mozgova i ilegalna emigracija. Čak i ljudske umove nastoje da pokore preko sredstava masovne komunikacije i najmodernijih tehnika takozvane industrije zabave.
Neoliberalni kapitalizam rušio je sve prepreke pred sobom ne štedeći novac i silu. Kao prva žrtva direktne izdaje pala je prva zemlja socijalizma SSSR što je otvorilo vrata globalizaciji, vrata krvavom pljačkaškom pohodu kapitalizma širom planete.
Razbijanje SSSR-a i socijalističkog pokreta u Evropi nanelo je teške posledice po ceo komunistički pokret. Pokušaj «konačnog» uništenja komunističkih i revolucionarnih snaga u svetu započet 1989. godine, još nije prošao. Ipak iskustvo godina koje nas dele od pada Berlinskog zida opovrgavaju tezu da je kraj SSSR-a i socijalističkog bloka zemalja u Evropi značio kraj komunističkog pokreta i nestanak komunističkih partija. Uprkos vrlo dramatičnim i regresivnim situacijama u nekim zemljama, posebno u bivšim socijalističkim evropskim zemljama, na internacionalnom planu vidljivi elementi da je napad izdržan i da su na vidiku pozitivne revolucionarne promene: u Aziji, u Africi, u Evropi i najviše Latinskoj Americi.
SAD u cilju spasavanja od narastajuće krize pribegava paternalizmu u cilju finansijskog oporavka. Odgovor vodećih kapitalističkih zemalja –a posebno Sjedinjenih Država – sadrži se u pokušaju obuzdavanja finansijskog sistema putem ogromnih državnih intervencija, tu uključujući i nacionalizaciju i spašavanja velikih banaka i ostalih finansijskih institucija koje organizuju njihove vlade. Cilj ovih intervencija nije zaštita zaposlenja, životnog standarda ili plata i penzija radnih ljudi, ove intervencije za cilj imaju da održe kapitalistički sistem koji je svet gura iz krize u krizu svojom kazino ekonomijom.
Ponekada smo opterećeni donošenjem velikog broja deklaracija i rezolucija, koje kao preciziranje naših stavova imaju svoj smisao i ulogu, ali koje često ostaju mrtvo slovo na papiru. Socijalizam nije samo stvar teorije, on je pre svega stvar praktične borbe radničke klase za ostvarivanje njegovih klasnih interesa, za ostvarivanje društva bez eksploatacije.
Partija nije samo vodeći organ radničke klase. Ako ona doista hoće da rukovodi borbom klase, ona istovremeno mora biti i organizovani odred svoje klase – govorili su Lenjin i Staljin.
Da bi komunisti postali stvarno avangarda oni ne smeju biti po strani društvenih zbivanje i komentatori događaja, ne mogu rešavati svakodnevna složena pitanja rezolucijama i saopštenjima već konkretnim rešenjima i alternativom.
Protivrečnosti koje donosi kapitalizam stalno se povećavaju. Kapitalizam ne rešava probleme, on stvara nove. Služi se svim sredstvima koja su mu na raspolaganju sa ciljem da deluje na svest ljudi kako bi amortizovao bilo kakvo nezadovoljstvo postojećim stanjem. Narod je pritisnut represijom medija i masovne kulture. Na delu je ideološka manipulacija. Buržoazija stvara novu istoriju u kojoj su komunisti veće zlo čovečanstva od nacizma, u kojoj su komunisti veće zlo od kolonijalizma. Moramo se suprotstaviti.
Savremeni kapitalizam višak kapitala ne koristi za podizanje standarda svojih građana, već izvozi kapital u inostranstvo, pre svega u nerazvijene zemlje. U tim zemljama plate male, zemljište i sirovine jeftini, brojne su poreske olakšice, što sve zajedno profitnu stopu čini izuzetno visokom i koja se u njihovim matičnim zemljama ne bi nikada mogla ostvariti. Izvoz kapitala u takvim uslovima ostvarljiv je zato što je, sa jedne strane, u tim zemljama obično na vlasti kompradorska elita, koja je najčešće potkupljena sitno sopstveničkim interesima i tako upletena u svetsku mrežu kapitalizma. Ovo je parazitski, rentijerski kapitalizam koji najveći broj zemalja dovodi u vazalni odnos u kakvom su danas većina bivših socijalističkih zemalja u Evropi.
Čak su i mnogi radnici pod uticajem raznih socijalističkih i socijaldemokratskih partija na strani kapitalizma, a to znači – protiv sebe. Socijaldemokratska partija nemačke podržala je u Rajhstagu ratnu politiku Nemačke 1914. godine, glasajući za finansiranje rata, kao što su i neke levičarske vlade podržale agresiju na Jugoslaviju 1999. godine. Oni se samo deklarativno zalažu za prava radnika, socijalnu pravdu, pravičnu raspodelu, a zapravo su u službi kapitalizma, njegovi verni saveznici.
Borba protiv politike multinacionalnih kompanija i banaka i socijaldemokratske maske koja nema za cilj da fundamentalno promeni sadašnji ekonomski i politički sistem, predstavlja prazan reformizam i ne može da dovede ni do kakvog suštinskog napretka.
Da bi se pružio otpor takvoj manipulaciji, da bi se ostvarila sloboda i srušio kapitalizam neophodna je revolucija svesti, čiji bi cilj bio uvid u to da je socijalizam kao pravično društvo moguć i ostvarljiv.
Veliki deo radničke klase danas su ideološki paralisani i to ih onemogućuje u delovanju. Time se gubi kontakt sa masama. Pred nama je da stvarno jačamo povezanost sa masama i zato moramo pronaći konkretne i efikasne oblike i metode svakodnevne saradnje i borbe. Ne može žmuriti pred objektivnim problemima i baviti se demagogijom. Komunisti nisu nosioci demagogije. Komunisti su ljudi posebnog kova. Komunisti su jurišali na „nebo“ u ime srećnijeg života proletarijata. Danas sam je ponovo potreban onaj isti revolucionarni duh Velikog oktobra, duh Španskih internacionalnih boraca, duh komunista-partizana, duh koji je pod zastavom marksizma-lenjinizma stvarao novi i pravičniji svet. Socijalizam-komunizam nije prošlost, to je naša budućnost. Pred nama je velika obaveza i prema slavnoj prošlosti, ali i prema budućnosti i opstanku čovečanstva.
Uprkos ogromnim preprekama verujemo u snagu jedinstva radničke klase i imamo poverenja u sposobnost za borbu za novi, slobodan svet –svet socijalizma.
Istinske promene nemoguće su bez svakodnevne, klasno orjentisane, borbe. Protiv jedinstva kapitala samo jedinstvom radničke klase i radnih ljudi! Solidarno i jedinstveno u borbu! Kao što je govorio Engels: „Do velikih promena ne dovodi prolazan uzlet već trajna akcija velikih masa, čitavih klasa“.
Za svet bez eksploatacije!
Za novi svet socijalizma-komunizma!
Hvala!
2. REZOLUCIJE NOVE KOMUNISTIČKE PARTIJE JUGOSLAVIJE USVOJENE NA SASTANKU KOMUNISTIČKIH PARTIJA EVROPE
ANTIKOMUNIZAM JE NEPRIJATELJ NARODA
Tendencija da se kriminalizuje aktivnost koja je povezana sa komunističkom ideologijom u evropskim zemljama, posebno u bivšim socijalističkim državama odavno je državna politika buržoaskih režima. To se manifestuje u pravnim odlukama i zakonima koji su zasnovani na pokušajima da se izjednači komunizam sa fašizmom i nacizmom. To ni na koji način nema utemeljenja u objektivnoj istorijskoj analizi i sagledavanju prošlosti.
Komunisti su bili među prvima koji su se aktivno suprotstavili i borili protiv nacizma u svim njegovim aspektima u Nemačkoj i u istočnoevropskim država. Cena tog otpora bile su ogromne ljudske i materijalne žrtve. Danas se otvoreno manipuliše istorijom kako bi ona odgovara potrebama vladajućih klasa i elita koji se boje jačanja političkih snaga koje predstavljaju alternativu kapitalizmu. Nije slučajno što trenutni procesi koji imaju za cilj da zabrane propagiranje komunističke ideologije odvijaju u situaciji kada je kapitalistički sistem u dubokoj krizi i kada stalnim napadima buržoazije na radničku klasu život i rad svih radnika je sve teži.
Zabrana komunističkih simbola u zemljama EU pokazuje da se buržoaske vlade plaše novog kontranapada od strane radničkih i revolucionarnih pokreta, jer oni znaju od koliko je nepomirljivih protivrečnosti i ćorsokaka sastavljen kapitalizam, oni znaju da budućnost pripada društvu bez eksploatacije čoveka od strane čoveka - svetu socijalizma-komunizma.
Anti-komunizam ide ruku pod ruku sa napadima protiv radnih ljudi koji su pozvani da "plate" posledice krize kapitalističkog sistema, koji svedoče ukidanju svojih radnih i politička prava, povećanju nezaposlenosti i broja beskućnika, privatizaciji državnih preduzeća, obrazovanja i sistema zdravstvene zaštite, itd. Imperijalisti nastoje da izbrišu dostignuća socijalizma iz svesti naroda Evrope u celini. Iz tog razloga, oni proganjaju komunističku ideologiju u zemljama EU, posebno u bivšim socijalističkim zemljama, oni zabranjuju komunističke partije, oni besramno iskrivljuju istoriju, a oni kleveću socijalizam koristeći se velikim lažima i podvalama, oni pokušavaju da nametnu izjednačavanje komunizma sa fašizmom.
Mi izražavamo našu solidarnost sa svim komunistima u Evropi, posebno u bivšim socijalističkim zemljama, predstavnicima pokreta koji je pokazao svoje prednosti prilikom borbe sa fašizmom, a sada je usmeren prema Jedini izlaz iz krizne situacije - rešenje koje obezbeđuje dostojanstvo i napredak na svim radnim ljudima - ka socijalizmu.
REZOLUCIJA O BALKANU
1. Protiv nasilnog menjanja granica u Evropi;
2. Protiv jednostranog proglašenja “nezavisnosti” Kosova, koje je rezultat kriminalne agresije NATO saveza protiv SR Jugoslavije. Pozadina secesije Kosova je očigledna posledica imperijalističkih tendencija, pre svega ekonomskih i političkih interesa SAD, koji se promoviše ka svetski policajac i pokrovitelj svetskog kapitalističkog sistema, stoga, jedna vazalna država ne može biti garant istinskih interesa albanskog naroda;
3. Sve okupacione snage treba da napuste Kosovo i Metohiju. Svim prognanima omogućiti povratak u svoje domove. Da Kosovo i Metohija ostanu u sastavu Srbije;
4. Da Albanci, Srbi i ostali narodi na Kosovu žive ravnopravno, u prijateljstvu i miru;
5. Mir, sloga i napredak svih balkanskih naroda mogući su samo onda kada sa istorijsko-političke scene nestane imperijalizam;
6. Mir, sloga i napredak svih balkanskih naroda biće mogući samo onda kada imperijalistička dominacija pod sloganom "zavadi, pa vladaj", ustupi pred jedinstvom radnih ljudi Balkana, njihovim otporom i slomom imperijalističkih okupatorskih okova;
7. Istinski mir i saradnja mogući su jedino ako sve okupacione strane trupe odmah napuste Kosovo i Metohiju, Bosnu i Hercegovinu, Makedoniju I druge delove Balkana i povuke sve svoje trupe;
8. Balkan pripada Balkanskim narodima!