Jugoinfo
Il governo serbo vara un sostanzioso pacchetto di riforme economiche: serve infatti quasi un miliardo di euro per evitare il crollo finanziario. L'Fmi approva, ma è a rischio la stabilità della coalizione di governo…
Nova komunistička partija Jugoslavije (NKPJ) u potpunosti podržava opravdani bunt radnika preduzeća Autosaobraćaj iz Kragujevca i FAP Priboj koji su revoltirani katastrofalnim socijalnim položajem i nebrigom buržoaske države o tim preduzećima blokirali dve železničke saobraćajnice u Srbiji. [Gli autisti della Autosaobraćaj (compagnia di pullman) di Kragujevac bloccano le linee ferroviarie per protesta (impedendo tra l'altro il trasporto delle nuove FIAT verso il porto di Bar in Montenegro)]
Savez samostalnih sindikata Srbije svojim članovima daje na uvid Pregled izmena i dopuna novog Zakona o radu, sa komentarima i pojašnjenjima naših stručnih službi.
U Pregledu su boldiranim slovima naglašeni delovi Zakona koji su izmenjeni, kao i pravna tumačenja naših pravnika…
PREGLED IZMENA I DOPUNA (.pdf): http://www.sindikat.rs/aktuelno_files/vesti_pdf/zor_pregled_izmena_i_dopuna2.pdf
СTOП ЗAКOНУ O РAДУ И ЗAКOНУ O ШTРAJКУ
Нoвa кoмунистичкa пaртиja Jугoслaвиje (НКПJ) зaхтeвa oд Влaдe Србиje дa oдмaх пoвучe из прoцeдурe aнтирaдничкe прeдлoгe зaкoнa o рaду и штрajку и смeни њихoвoг нajвeћeг зaгoвoрникa министрa приврeдe Сaшу Рaдулoвићa.
Прeдлoг зaкoнa o рaду, дoнeт пoд диктaтoм Aмeричкe приврeднe кoмoрe у Србиjи и дoмaћих пoслoдaвaчких oргaнизaциja у пoтпунoсти служи eксплoaтaтoрским интeрeсимa кaпитaлистичких гaзди и имa зa циљ дa и oнaкo oпљaчкaну и oсирoмaшeну рaдничку клaсу пoдjaрми у пoтпунoсти. Циљ тoг гнуснoг aнтирaдничкoг зaкoнa je дa oлaкшa кaпитaлистичким пoслoдaвцимa oтпуштaњe рaдникa, смaњeњe њихoвих плaтa и eнoрмнo пoвeћaњe сoпствeнoг прoфитa. Кao и сви други “aнтикризни” зaкoни кoje дoнoси прo-импeриjaлистичкa буржoaскa влaдa у Бeoгрaду и тaj рeтрoгрaдни зaкoн имa зa циљ дa тeрeт кaпитaлистичкe кризe кojу je ствoрилa буржoaзиja свojoм грaмзивoшћу, прeбaци нa плeћa рaдничкe клaсe кoja зa њу нe снoси никaкву oдгoвoрнoст. Aкo сe усвojи срaмни прeдлoг зaкoнa o рaду зaрaдe зaпoслeних бићe дрскo смaњeнe. Смaњeњeм исплaтa тoкoм гoдишњих oдмoрa, смeнскoг рaдa, бoлoвaњa и oтпрeмнинa зa oдлaзaк у пeнзиjу, и oнaкo бeднe плaтe зaпoслeних у Србиjи бићe смaњeнe зa пeт дo 10 oдстo. Рeaкциoнaрнe oдрeдбe тoг зaкoнa oмoгућићe кaпитaлистичким пoслoдaвцимa дa у нaрeднe двe гoдинe oтпустe 100 хиљaдa рaдникa. Нoви зaкoн o рaду прeдвиђa дa je пoслoдaвaц дужaн дa исплaти oтпрeмнинe рaдницимa сaмo зa гoдинe рaдa прoвeдeнe у “њeгoвoм” прeдузeћу. Уз кoнстaтaциjу дa тo никaкo нe мoжe бити гaздинo прeдузeћe jeр je oн пaрaзит кojи зaрaђуje нa рaду прoлeтeрa, jeдиних лeгaлних влaсникa, тaквe oдрeдбe зaкoнa oмoгућaвajу кaпитaлисти дa уз бeднe oтпрeмнинe oтпусти искуснe рaдникe. Умeстo њих, зaкoн кojи прeдлaжe буржoaскa Влaдa и тaчeристички министaр Рaдулoвић, oмoгућaвa буржуjским пoслoдaвцимa дa нa њихoвo мeстo дoвeду рaдникe бeз искуствa и нeквaлификoвaну рaдну снaгу из рeдoвa милиoнскe aрмиje нeзaпoслeних кoje би “изнajмљивaли” oд aгeнциja зa рaд и кojимa би исплaћивaли дaлeкo нижe зaрaдe. Taкoђe, нaцрт зaкoнa прeдвиђa дa сe рaд нa oдрeђeнo врeмe сa 12 пoвeћa нa 24 мeсeцa, To знaчи дa сe пoвeћaвa пeриoд у кoмe гaздe нoвoзaпoслeним рaдницимa нe плaћajу дoпринoсe. Умeстo дa укинe кaпитaлистимa мoгућнoст дa гулe кoжу сa лeђa рaдницимa кoje мимo зaкoнa гoдинaмa eксплoaтишу пo угoвoру o рaду нa oдрeђeнo врeмe, умeстo дa укину тлaчeњe крoз “вoлoнтeрски” рoбoвски рaд кojи трaje фoрмaлнo гoдину дaнa a у прaкси и дужe, буржoaски пoлитичaри нa влaсти кaпитaлистичким пoслoдaвцимa из зeмљe и инoстрaнствa oлaкшaвajу eксплoaтaциjу и oмoгућaвajу пoвeћaвaњe прoфитa. Кoликo je oвaj прeдлoг зaкoнa o рaду рeaкциoнaрaн нajбoљe пoкaзуje чињeницa дa су свe синдикaлнe цeнтрaлe диглe глaс прoтив њeгa, укључуjући ту и жутe синдикaтe кojи су увeк сeрвилни прeмa кaпитaлистичкoм рeжиму. У истoj мeри у кojoj je штeтaн прeдлoг зaкoнa o рaду, штeтaн je и прeдлoг зaкoнa o штрajку кojи имa зa циљ дa oнeмoгући рaдникe дa штрajкуjу вaн рaднoг мeстa. Њeгoвo дoнoшeњe тaкoђe зa циљ имa пoбoљшaњe eксплoaтaциje прoлeтaриjaтa крoз лeгaлнo спрeчaвaњe прoтeстних aкциja.
НКПJ у пoтпунoсти пoдржaвa прoтeст Српскoг синдикaлнoг фрoнтa прoтив прeдлoгa зaкoнa o рaду и штрajку кojи ћe бити oргaнизoвaн у утoрaк 10.дeцeмбрa у Бeoгрaду. Aктивисти НКПJ ћe рaмe уз рaмe сa прoгрeсивним синдикaлним, студeнтским и oмлaдинским oргaнизaциjaмa тoг дaнa бити у првим бoрбeним рeдoвимa зaштитe рaдничких прaвa. НКПJ истичe дa нe брaни пoстojeћи зaкoн o рaду. Taj зaкoнски aкт je тaкoђe aнтирaднички и eксплoaтaтoрски, кao и свaки буржoaски зaкoн. Meђутим, нoви зaкoн кoje жeлe пoхлeпнe гaздe je мнoгo гoрe рeшeњe зa рaдничку клaсу, тe му сe мoрa супрoтстaвити кao “вeћeм злу”.
Стoгa НКПJ пoзивa свe свoje члaнoвe и симпaтизeрe, рaдничку клaсу, сeoски прoлeтaриjaт, сaмoзaпoслeнe рaдникe, нeзaпoслeнe, пeнзиoнeрe, пoштeну интeлигeнциjу студeнтe и oмлaдину дa сe у утoрaк 10.дeцeмбрa сa пoчeткoм у 12 сaти oкупe испрeд бившe пoслoвницe Jугoслoвeнскoг aeрoтрaнспoртa у Булeвaру Рeвoлуциje у Бeoгрaду, oдaклe ћe сe прoтeстнa кoлoнa упутити кa згрaди Влaдe Србиje. У случajу дa буржoaскa влaдa oстaнe глувa нa oпрaвдaнe зaхтeвe нaрoдa, прoгрeсивни рaднички пoкрeт трeбa дa прoглaси гeнeрaлни штрajк кojи ћe трajaти дo кoнaчнe пoбeдe, пoвлaчeњe рeaкциoнaрних зaкoнских прeдлoгa.
НКПJ истичe дa ћe спрeчaвaњe дoнoшeњa aнтирaдничких зaкoнa o штрajку и рaду прeдстaвљaти вeлику пoбeду прoлeтaриjaтa. Meђутим, тaj чин нeћe пoбoљшaти живoтни стaндaрд рaднoг чoвeкa у Србиjи. Teк кaдa oпљaчкaнa држaвнa имoвинa будe врaћeнa нaрoду, тeк кaдa сe изврши дeпривaтизaциja и aрмиja нeзaпoслeних врaти нa пoсao, тeк кaдa сe укинe бeстиднa кaпитaлистичкa eксплoaтaциja туђeг рaдa, тeк тaдa ћe рaдни нaрoд дoживeти свojу истинску сaтисфaкциjу.
Стoп aнтирaдничким зaкoнимa o рaду и штрajку!
Смeнa министрa Рaдулoвићa oдмaх!
Живeлa бoрбa рaднoг нaрoдa Србиje!
Massive budget cuts and labour reforms to follow Serbian election
By Paul Mitchell
22 March 2014
The Serbian Progressive Party (SNS) obtained a landslide victory in last Sunday’s elections, receiving nearly half of the vote—158 of the 250 seats in the National Assembly. Turnout was just 53 percent of Serbia’s 6,765,998 voters, down from 58 percent in the last election in 2012, indicating huge opposition to official politics.
The SNS was formed in 2008 as a split-off from the ultra-nationalist Radical Party of Vojislav Seselj who is on trial for war crimes. It has softened its rhetoric and embraced a pro-European Union (EU) course, winning the presidency and forming a government for the first time in 2012 in coalition with the Socialist Party (SPS). Since then, it has carried out a high-profile populist anti-corruption campaign that has seen dozens of politicians and businessmen arrested, including Serbia’s richest man, the oligarch Miroslav Miskovic.
The vote of the SPS, successor to the former ruling League of Communists of Serbia, the Stalinist party led in the 1990s by Slobodan Milosevic, held steady at 13.6 percent allowing the party to retain its 44 seats. The SNS, now it has an outright majority, no longer needs the SPS and by May 1 there should be an announcement on whether it intends to govern alone.
The main reason for the SNS’s success is the split in the Democratic Party (DS) earlier this year. After losing the leadership to Dragan Djilas, former Serbian president, Boris Tadic, left to form the New Democratic Party, which then merged with the Greens (NDS-Z).
The DS vote slumped from 22 percent to 6 percent and its number of seats from 67 to 19. The NDS-Z polled a similar percentage and picked up 18 seats.
The DS’s catastrophic result is a far cry from 2000, when it was the largest party in the Democratic Opposition of Serbia (DOS) coalition that won 65 percent of the votes and 176 Assembly seats and saw DS leader, Zoran Djindic, appointed prime minister.
In Sunday’s election, three parties failed to reach the threshold of 5 percent of the vote and lost all their seats, thus losing state funding and threatening their survival—Vojislav Kostunica’s Democratic Party of Serbia (DSS), once the second-largest party in DOS, the United Regions of Serbia party, successor to the US-backed G17 Plus party of financial experts, and the Liberal Democratic Party, a 2005 split from the DS.
Parties representing the Bosniak ethnic minority in the Sandzak, ethnic Albanians in southern Serbia and Hungarian speakers in the Vojvodina region returned to the Assembly with 11 seats.
In the fortnight leading up to the elections the International Monetary Fund sent its latest mission to Serbia to drum home the precarious state of the economy. The government deficit is expected to reach a record 7.1 percent of GDP this year from 6.5 percent in 2013, and debt to rise above 70 percent of GDP by 2015 from 63 percent now—well above the 40 percent legal cap. Serbia’s creditworthiness is classified as “highly speculative junk” status by ratings agencies and foreign direct investment in 2013 was under half the €2 billion expected by the government.
IMF officials said they will only provide further financial support if there are “ambitious fiscal consolidation and structural reforms… In particular, efforts to contain the public-sector wage bill and subsidies… the start of long-delayed restructuring of socially-owned enterprises [and] plans to reform the labour markets”. In addition, “Other structural reforms of pension system, public administration, health, and education should also start without further delay.”
Following the election results, United States Ambassador Michel Kirby declared, “…there are some difficult economic changes, continuing on the path to the EU, continuation of the dialogue between Belgrade and Pristina [over Serbia recognising Kosovan independence], giving the Serbian military… the basis for cooperation internationally.”
German foreign policy spokesman and right-wing Christian Democrat, Philipp Missfelder, said, “From our perspective, the right way for Serbia is to continue further toward the EU with the SNS and Aleksandar Vucic. A precondition for that are negotiations with Kosovo.”
Missfelder added that Serbia “has a very large state apparatus, and a large number of state-owned companies,” and that “bureaucratic structures are too large and the educational system obsolete.”
He has made very vocal criticisms of Russia and Vladimir Putin in the Ukraine crisis while at the same time arguing that Germany should not pick up the financial tab for the turmoil.
Russian Ambassador Aleksandr Chepurin declared, “Serbia is very close to Russia” and hoped that “forces and parties which maintain a friendly attitude toward Russia would assume power.”
Over the recent period, Russia has succeeded in expanding its influence in Serbia, which has signed free trade and defence cooperation agreements. Construction has begun on the Serbian section of Gazprom’s South Stream gas pipeline. At the same time the EU began accession talks with Serbia last January, accompanied by veiled threats about its close relationship with Russia. EU Energy Commissioner Gunther Oettinger said it had “to accept the rules of our market” and revise its agreement on the South Stream project “if it wants to avoid unnecessary obstacles on its path to EU membership.”
Immediately after the election, Vucic took this “advice” to heart, declaring, “I expect we will pass key laws, including the labour law, the bankruptcy law, the privatisation law and the law on building permits by the end of June or mid-July.”
With regard to the crisis in Ukraine, the government has been virtually silent. Attempting to walk on the increasingly precarious tightrope between the West and Russia, Vucic proclaimed, “We are not going to have a Ukraine or Bosnia in Serbia,” while at the same time saying Serbia would not break off its ties with Russia, “regardless of what is happening in the world.”
The planned structural reforms will make the terrible living conditions already afflicting the Serbian working class much worse. Official unemployment is 26 percent and above 50 percent for youth. The average monthly wage is about €380 (US$515). Huge jobs losses and wages cuts are in the pipeline for the 800,000 workers employed by the state. Serbian investment banker Dejan Tufegdzic told the Financial Times that only 10 percent of the 179 companies earmarked for privatisation will be able to survive, causing “drastic reductions” in jobs.
Nova komunistička partija Jugoslavije (NKPJ) i Savez komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) sa ponosom ističu da je kampanja koju su inicirali “Bojkot - izbor većine” u potpunosti uspela jer na izbore nije izašlo oko 50 odsto birača u Srbiji.
Na taj način, neregularni buržoaski izbori doživeli su potpuni krah. To najbolje potvrđuju činjenice da je izlaznost birača na ovim izborima u odnosu na parlamentarne izbore iz maja 2012. godine manja za 5,5 odsto i da su ovo izbori sa najmanjom izlaznošću birača u poslednjih deset godina. NKPJ i SKOJ pozdravljaju odluku radnih ljudi Srbije da u nedelju 16. marta ostanu kod svojih kuća i da ne podrže nijednu od buržoaskih lista koja je na njima nastupila. Izloženi podaci jasno ukazuju na to da su neregularni buržoaski izbori propali i da je jedini pravi pobednik 16. marta bio radni narod koji je u ogromnom broju bojkotovao neregularne izbore. Kao što su NKPJ i SKOJ nagovestili, na izborima i u toku izbornog procesa uočene su brojne nepravilnosti. Vladajuće opcije, a naročito Srpska napredna stranka, bile su favorizovane u državnim medijima, kampanja u kojoj su stranke trebalo da predstave svoje programe bila je besramno kratka, pred same izbore zapošljavani su stranački kadrovi i deljeni bonusi u nekim javnim preduzećima kako bi se povećalo glasačko telo a na sam dan izbora zabeleženi su i primeri kupovine glasova.
Da će izbori biti neregularni bilo je jasno znatno pre održavanja istih, i na to su sve vreme kroz svoju bojkot kampanju ukazivali NKPJ i SKOJ. Izborni proces je bio čak i sa stanovišta buržoaskog ustava neregularan, tj. neustavan, jer diskriminatorski izborni zakon ne omogućava slobodno i svima dostupno političko organizovanje, a pogotovo ne komunistima jedinoj antisistemskoj političkoj opciji u našem društvu protiv kojih je u prvom redu taj zakon i uprt. Potom treba istaći da je postojao ogroman pritisak zapadnog imperijalizma kroz podršku pobedničkoj stranci, što se najbolje manifestuje izjavama funkcionera nekih zemalja Evropske unije koji su SNS nazvali „proevroskom“ što u suštini znači proimperijalističkom strankom.
U svom pomahnitalom samozaljubljenom „slavljeničkom“ žaru povodom „najveće izborne pobede do sad“, Aleksandar Vučić i SNS se služe lažima. Jedini njihov problem je taj što radni narod Srbije nema „kratko pamćenje“ i ne naseda buržoaskim pro-imperijalističkim smicalicama. Naime, SNS ističe da je reč o „najvećoj izbornoj pobedi u poslednjih 25 godina parlamentarne istorije u Srbiji“. To je notorna neistina. Pobednička opcija 90-tih godina prošlog veka je u dva ili više navrata imala mnogo ubedljivije pobede na izborima nego SNS danas. To naravno nije bitno ali je argument da Vučićevi i Nikolićevi naprednjaci lažu kad zinu. Takođe SNS je „zaboravila“ da se nije obistinilo njihovo obećanje da će osvojiti više od 50 odsto glasova na izborima, to jest više „nego svi ostali zajedno“. Pokazalo se da u tome nisu uspeli i da su i u tom segmentu pokušali da obmanu građane Srbije. Buržoaski mediji i marketinške agencije naklonjene SNS arlauču kako je SNS na izborima imao podršku od „skoro 50 odsto“. I to je velika laž, jer je za SNS glasalo nešto manje od 25 odsto građana sa biračkim pravom u Srbiji, što je daleko od bilo kakve „apsolutne pobede“. Dakle, politiku SNS podržava izrazita manjina građana Srbije, tek njih jedna četvrtina. Razlog zbog koga je SNS na ovim izborima dobila najveći broj glasova je veoma jednostavan. Najveći broj glasača SNS ne glasaju za tu stranku, već glasaju protiv pro-imperijalističke opcije potekle iz pučističkog DOS-a iz 2000. godine predvođene Demokratskom strankom. Ta grozomorna građanska antinarodna opcija je opljačkala, rasprodala, zadužila i unazadila našu zemlju u periodu od 2000 do 2012. godine. Glasači SNS naivno veruju da je ta stranka „drugačija i bolja“ od DOS-ovskih pljačkaša i glasovi koje daju su glasovi „protiv DOS-a i DS“ a ne „za SNS“. Glasači SNS su definitivno u zabludi, jer ta stranka nije „drugačija i bolja“ od stranaka iz nekadašnjeg DOS-a, predvođenih DS već je isto tako loša i pogubna za interese radnog naroda i naše zemlje. Formalna predaja južne srpske pokrajine Kosova i Metohije u ruke zapadnog imeprijalizma i pro-imperijalističkog marionetskog režima u Prištini i nastavak retrogradne politike priključenja imperijalističkoj tamnici naroda Evropskoj uniji je to već pokazao, što je, između ostalog, uzrokovalo i veću apstinenciju birača u Srbiji od one u 2012.godini. Na nju je u velikoj meri uticao i nastavak politike zaduživanja i prodaje nacionalnih resursa, poput Jugoslovenskog aeortransporta. Razlozi za otrežnjenje preostalih glasača SNS će nastupiti vrlo brzo. Lihvari imperijalističke finansijske organizacije MMF-a, a njih SNS bespogovorno sluša, su već istakli zahteve da se plate i penzije smanje, da se počne sa otpuštanjem zaposlenih u javnim preduzećima u Srbiji. Nakon izbora SNS će svojim zapadnim imperijalističkim nalogodavcima izaći u susret novim pokušajem usvajanja predloga zakona o radu i drugih antiradničkih zakona. Sve će to dovesti do otrežnjenja ljudi koji glasaju za SNS, te će se broj birača te pro-imperijalističke vladajuće stranke rapidno smanjivati.
Iako kaže da su njeni izborni rezultati dobri, razloga za slavlje nema ni koalicija oko Socijalističke partije Srbije. SPS je 90-tih godina, pre nego što je promenila svoj politički kurs, osvajala mnogo više od 14 odsto glasova koliko ima danas. Tako da se sa pravom može reći da je SPS osvojila samo 14 odsto glasova jer je zbog svoje pro-imperijalističke, anti-patriotske, anti-radničke politike vođene u prethodnom periodu kolaboracije sa građanskim strankama, prvo sa Demokratskom strankom a potom i sa Srpskom naprednom strankom izgubila bar toliko ako ne i više glasova koje je osvojila, jer je dobar deo radničke klase odbacio njenu „pragmatičnu“, odnosno potpuno retrogradnu politiku i odazvao se pozivu NKPJ i SKOJ-a da ne izađe na glasanje. Dakle, SPS ima samo razloga za brigu jer ako i dalje nastavi sa politikom kakvu je vodila otkako je Ivica Dačić došao na mesto predsednika te partije broj birača, koji dolaze uglavnom iz radničkih i seljačkih sredina će se neumitno smanjivati a nikako rasti. Takođe, SPS će ako u budućnosti ne želi da i dalje slabi i bude igračka u rukama građanskih stranaka morati da uvažava mišljenje i stavove autentičnih predstavnika radničke klase, a to su NKPJ i SKOJ. U suprotnom, borba za dostizanje cenzusa će za SPS predstavljati“ nemoguću misiju“.
Očajno loš rezultat dve pro-imperijalističke građanske kolone, oličene u Demokratskoj stranci i Novoj demokratskoj stranci, ne treba uopšte da začuđuje jer je većina biračkog tela u potpunosti „pročitala“ pljačkaški, podanički, anti-narodni i retrogradni pristup tih opcija, i NKPJ i SKOJ ne mogu da požele ništa lepše od toga da te dve reakcionarne buržoaske stranke nastave da tonu još dublje.
NKPJ i SKOJ izražavaju veliko zadovoljstvo što su tri do sada parlamentarne buržoaske pro-imperijalističke formacije ostale bez tog statusa. Ono što je dobra vest za radni narod je to što parlamentarnu govornicu više neće moći da koriste Ujedinjeni regioni Srbije na čelu sa Mlađanom Dinkičem, koji je najodgovorniji za retrogradni neoliberalni kapitalistički model, pljačkašku privatizaciju i masovna otpuštanja radnika i uništenje bankarskog sektora naše zemlje. Ista sudbina, odnosno ostanak bez poslaničkih mandata je zadesila i Liberalno demokratsku partiju, na čelu sa Čedomirom Jovanovićem, jednog od najgrozomornijih zastupnika ideje reakcionarnog anti-narodnog globalizma, koja je služila interesima zapadnog imperijalizma isto tako efikasno kao i URS. Radosnu vest za radni narod predstavlja i ispadanje iz parlamenta Demokratske stranke Srbije na čelu sa Vojislavom Koštunicom, koji je bio predvodnik na izborima 2000. godine zločinačkog kontrarevolucionarnog pučističkog DOS-a i njegov predsednički kandidat po nalogu zapadnog imperijalizma. Tom imperijalizmu koji ga je i doveo na vlast, Koštunica i njegova stranka su verno služili u čitavom periodu dok su bili u vladi. „Nacionalna“ građanska buržoazija oličena u DSS-u koja se zalaže za potpuno besmisleni koncept „neutralnosti“ prema zapadnom i svakom drugom imperijalizmu je podjednako neprijatelj interesa radnog naroda Srbije kao i globalistička buržoaska građanska opcija.
NKPJ i SKOJ pozdravljaju to što su i ovi izbori dokazali da antikomunistička, ravnogorska, klerikalna, monarhistička i šovinistička Srbija nema i nikada nije ni imala značajnu podršku naroda i neće biti predstavljena u parlamentu preko klerikalno zatucanog pokreta Dveri, i nekih drugih bednih ultradesničarsko nacional-šovinističkih grupacija iz istog buržoaskog tabora.
Takođe pozdravljamo i to što lista reakcionarnog bivšeg ministra privrede Saše Radulovića, koja je i pored znatnog novca uloženog u reklamnu kampanju, kao i činjenice da je na njenom čelu bivši funkcioner vlade koji se promovisao u javnosti kao njen član i miljenik zapadnog imeprijalizma osvojila svega beznačajnih 2 odsto glasova, to jest podržali su je samo reakcionarni libertarijanci, anarho-kapitalisti i u Čedomira Jovanovića razočarani LDP-ovci.
NKPJ i SKOJ poručuju da bojkot nije merilo apatičnosti naroda u Srbiji kako su to neki buržoaski političari i „eksperti“ želeli da prikažu. Naprotiv, masovan bojkot izbora pokazatelj je da u srpskom društvu postoji veliki naboj i želja za promenama, ali onim suštinskim, tj. sistemskim, a ne lažnim buržoaskim „reformama“ koje samo pospešuju eksploataciju radničke klase.
S obzirom da su izbori za Skupštinu Srbije zbog uspešne bojkot kampanje faktički propali, da je dokazano da su neregularni i da buržoaske pro-imperijalističke partije zastupljene u parlamentu vode anti-radničku i anti-narodnu politiku, NKPJ i SKOJ neće dati podršku novoj vladi koja će biti stvorena i žestoko će istupati protiv svih njenih reakcionarnih poteza. Sa druge strane, NKPJ i SKOJ smatraju da buržoaske pro-imperijalističke partije koje ostanu u opoziciji će biti isto tako pogubne po interese radnog naroda i države i da nisu alternativa vlasti, te će žestoko nastupati i protiv njihove reakcionarne politike.
Radni narod Srbije mora da dobije svoje autentične predstavnike u Narodnoj skupštini kako bi njegovi interesi mogli da se brane a njegov glas čuje. Da bi se to ostvarilo potrebno je da se stvori istinski ujedinjeni front radnog naroda, u kome bi se našli komunisti, progresivni sindikati, seoska sirotinja, studenti, omladina i poštena inteligencija. NKPJ i SKOJ će nastaviti svoja zalaganja za stvaranje takvog ujedinjenog fronta radnog naroda. Zastupljenost autentičnih radničkih predstavnika, komunista, u buržoaskom parlamentu je važna stavka. Kako je govorio drug Lenjin, komunisti buržoaski parlament treba da iskoriste kao govornicu za propagiranje svojih progresivnih ideja. Sa druge strane, istinsko oslobođenje radničke klase je moguće samo društvenom transformacijom, ukidanjem eksploatatorskog kapitalizma i izgradnjom socijalizma i komunističke perspektive.
NKPJ i SKOJ pozivaju sve radnike, seljake, studente, omladince i progresivnu inteligenciju da stupe u redove naše Partije, našeg omladinskog Saveza i Studentskog fronta (SF), jedine istinske progresivne studentske organizacije u Srbiji i da se pridruže borbi radničke klase protiv eksploatacije i imperijalizma!
Sekretarijat Nove komunističke partije Jugoslavije
Sekretarijat Saveza komunističke omladine Jugoslavije
Beograd,
17. mart 2014. godine
Serbian Parliament passes labour reforms
By Paul Mitchell
28 July 2014
Last year, the International Monetary Fund (IMF) made clear that if Serbia wanted a new, desperately needed financial agreement it had to undertake “ambitious fiscal consolidation” and impose “wide-ranging structural reforms.” Four long-delayed laws relating to labour, bankruptcy, privatisation and planning demanded by the World Bank had to be passed.
The IMF insisted the reforms were needed to deal with Serbia’s disastrous economic situation. The country is facing a third recession in five years. Official unemployment has risen to nearly 25 percent and is above 50 percent for youth while the average monthly wage remains extremely low at about €380 (US$515).
The country’s economic output (GDP) fell 1.7 percent in 2012 and is projected to grow only minimally in the next several years. The budget deficit at 8.7 percent of GDP is the highest in Europe and public debt is set to rise above 70 percent of GDP by 2015—well above the 40 percent legal cap. Interest rates are at 8.5 percent, while inflation is at a record low of 1.3 percent.
A new Progressive Party (SNS) government was installed in April after receiving a landslide victory. Prime Minister Aleksandar Vucic declared, “I expect we will pass key laws, including the labour law, the bankruptcy law, the privatisation law and the law on building permits by the end of June or mid-July.”
Talks began with the IMF on a three-year precautionary loan agreement to be finalised by the end of the year.
On July 18, the Serbian Parliament approved a new labour law, making it easier for employers to sack staff by reducing payments for statutory redundancy, sick leave and holidays and altering the duration of fixed-term contracts. Salaries and working hours will no longer have to be stipulated in employment contracts. There are also changes to the way collective agreements are operated. The pension law was also changed to increase the retirement age for women from 60 to 65.
Parliament is set to debate the privatisation and bankruptcy laws by the end of the month. The government plans to close down or privatise more than 550 state-owned companies by the end of 2016.
Following the vote in parliament, Vucic declared that “despite all the pressure and protests… Serbia has finally and actually started the process of economic reform” after being delayed for what seemed like “centuries”.
However, the reforms were not radical enough for Finance Minister Lazar Krstic who promptly resigned. Krstic, 29, a Yale University graduate and former McKinsey manager had wanted a minimum 20 percent cut in pensions, a 15 percent cut in public wages, 160,000 layoffs in the public sector over two years and a 30 percent increase in electricity prices.
Krstic’s replacement, Dusan Vujovic, a former World Bank economist who managed a $4 billion programme in Ukraine, said that while his predecessor’s approach would have had financial benefits they “may not always be politically and socially feasible.”
“I would like to broaden the policy consultation and coordination framework, and bring together key stakeholders representing different groups that will have to absorb the burden of reforms in the coming two to three years, or face bleak prospects in many years to come,” he said, before adding that he will still keep Krstic as an adviser.
The key stakeholders Vujovic referred to are the unions, who have called for “partnership and tripartite social dialogue” as “a prerequisite for democratisation of society, for integration of Serbia into European processes and for the least painful survival of the transition process” to a full market economy.
On the day the labour reforms were being debated, the unions held a protest outside parliament under the slogan “Against Vucic’s Reforms with All Our Might.”
The heavily-orchestrated protest only underscored the lack of support for the unions and their hangers-on. The United Branch Trade Unions (UGS) executive secretary, Zlata Zec, had predicted a turnout of “more than 10,000” but all the reports put the participation at around 4,000.
At the protest, Alliance of Independent Unions of Serbia (SSSS) President Ljubisav Orbovic insisted the unions “are for reforms,” but cynically added that these should not come at the expense of the employees. The union bureaucrats are now channelling the widespread dissatisfaction into a petition to force a referendum on certain clauses in the reforms, particularly those relating to changes to collective agreements, which will sideline the unions and threaten their own privileges. Under the new law collective agreements will only apply to firms run by members of the Union of Employers, which covers only about 5 percent of the total number of employers.
The protest had the full support of the Serbian and regional pseudo-left groups, which concentrated their fire on the “neo-liberal agenda” of the government. The state capitalist Marks 21, which split from the International Socialist Tendency last year, admitted on its web site that for the unions “the strike is a negotiating tactic, with the goal of returning to the negotiating table,” but then make the absurd contradiction they are leading a “tepid but determined [!] fight.”
Marks21 claim it is impossible to build a movement independent of the trade unions because they are “massive organizations of the working class, the only ones in Serbia with the weight and membership capable of putting up coordinated struggle throughout the country.”
Elsewhere, Marks21 member Pavle Ilic covers for the bureaucracy, writing, “it would be short-sighted, and slightly conspiracy-theorist to state that the trade union leadership is frightened of releasing the spirit of mass mobilisation.” Ilic argues, “The fact of the matter is that they lack the know-how, the political will, and the structural flexibility of conducting a reasonable and effective political action that would include a large number of trade union members.”
Therefore, Ilic concludes, the first action of the Left Summit, a recently created “broad front” involving Marks21 and other pseudo-left groups, some smaller trade unions and various “citizen initiatives,” must be to use its “organisational skills and mobilisation capabilities” to reinvigorate the “rank and file.” Their pressure, Ilic asserts, will mean “the opportunities for the labour aristocracy to betray working class interests” will be “lesser and more limited.”
Skupštini Srbije je danas, po hitnom postupku, upućeno pet novih zakona, među kojima su i zakoni o stečaju i privatizaciji, od kojih zavisi sudbina radništva Srbije.
Oni prethodno, i skoro po pravilu u poslednje vreme, nisu prošli ozbilјnu javnu raspravu, niti su u njihovom donošenju učestvovali socijalni partneri.
Poslati su vladajućoj većini u parlamentu da ih usvoji, automatskim dizanjem ruku i bez sagledavanje njihove suštine i posledica, kao što su to činili i sa prethodnim zakonima o radu i PIO.
Naravno, i opet po pravilu - po hitnom postupku.
Da li se to Srbija nalazi u vanrednom stanju, a da mi građani Srbije o tome ne znamo ništa ili se nekom strašno žuri da ispuni data obećanja.
Donošenje zakona koja se tiču budućnosti ove zemlјe, bez poštovanja zakonskih procedura i isklјučivanja stručne javnosti iz svih procesa – sigurno ne donosi kvalitet i izaziva strah među građanima.
Novi zakon o privatizaciji na jasan i transparentan način omogućuje rasprodaju svega, pa i prirodnih bogatstava Srbije.
Neka naredna vlada će sigurno kritikovati ovakve poteze aktuelne vlasti, ali građani neće imati satisfakciju zbog toga, već će decenijama plaćati cenu tih grešaka.
Bez strategije izlaska zemlјe iz krize, bez ulaganja u nove fabrike i podsticanje domaćih proizvođača i preduzetnika, kao i selјaka – nema budućnosti za Srbiju.
Umesto toga, vlast nudi samo stezanje kaiša i restriktivne mere, kao i robovlasnički položaj radnika.
To je samo još jedan korak kako bi se omogućilo tajknuima za još malo profita.
Hoće li nam to doneti izlazak iz krize i bolјi život naše dece?
Informativna služba SSSS
Na sastanku su dogovorene zajedničke aktivnosti dve sindikalne centrale na saniranju tih posledica i na pokušaju da se, kroz zakonske metode i načine delovanja sindikata, ospore i stave van pravne snage doneti zakoni i druge mere ekonomske i socijalne politike koje sav teret krize i ’’reformi’’ svaljuju na leđa zaposlenih.
Planirane aktivnosti počeće početkom septembra, i trajaće sve dok se ne postignu željeni efekti.
Članovi oba reprezentativna sindikata, kao i šira javnost, biće na vreme obavešteni koje će konkretne aktivnosti i mere biti preduzete.
Mosca sfida Ue e Usa e invia convoglio umanitario in Donbass
http://www.wsws.org/en/articles/2014/08/12/dolu-a12.html
Kiev deploys fascist militias against Donetsk (Niles Williamson / WSWS, 12 August 2014)
Some 250,000 Luhansk residents have no power for two weeks, city has no food, medication, fuel supplies (Interfax-Ukraine, August 11, 2014)
Gunfire, explosions heard in Donetsk (Interfax-Ukraine, August 11, 2014)
La banda di avventurieri che massacra i russi d’Ucraina rischia di trascinarci tutti in guerra. Questa è la posta in gioco…
I neocon, tramite Victoria Nuland, volevano fare dell'Ucraina una crisi di valenza internazionale, o addirittura mondiale. Ma perché la fretta?
Gli aerei che bombardano Donezk partono dalle basi NATO in Romania
Il gruppo italiano Banda Bassotti ha organizzato la carovana antifascista in Donbass. Sulla scia di questa iniziativa è nata nel Paese Basco l'idea di portare solidarietà in Donbass. La rivista ARGIA ne ha parlato con uno degli organizzatori dell'iniziativa con l'obiettivo di conoscere i dettagli del progetto.
Cosa vi ha portato a organizzare questa iniziativa in Euskal Herria?
Pensiamo sia arrivata l'ora di passare dalle parole ai fatti. Euskal Herria deve riprendere l’iniziativa nel conflitto in Europa. Il primo motivo non è mettere la bandierina di Euskal Herria sulla mappa ma portare la solidarietà diretta in Donbass, fargli sapere che il popolo basco non li lascerà soli. Anche portare sostegno economico, farmaci e aiuto um
(Message over 64 KB, truncated)
Posted by: "Rick Rozoff"
Date: Thu Jul 31, 2014 3:13 pm ((PDT))
http://www.aco.nato.int/supreme-allied-commander-europe-visits-kosovo.aspx
North Atlantic Treaty Organization
Allied Command Operations
July 31, 2014
SUPREME ALLIED COMMANDER EUROPE VISITS KOSOVO
Pristina, KOSOVO: Supreme Allied Commander Europe (SACEUR), General Philip Breedlove visited HQ KFOR at Camp "Film City” in Pristina on Wednesday, 30 July 2014 where he met with KFOR Commander General Salvatore Farina and soldiers assigned to Kosovo Force.
General Breedlove was briefed by COM KFOR and the international HQ Staff on the latest developments in the current security and political situation in Kosovo as well as the wider Balkans region.
...
General Breedlove also met soldiers assigned to the force and emphasized the importance of their role in the delicate and complex context of the Balkans as well as the need to continue to accomplish the mission promoting progress and dialogue in the region.
During the visit General Breedlove, accompanied by General Farina, had the opportunity to meet the "Quint Ambassadors” of France, Germany, Italy, the United Kingdom and the United States and the Representatives of the International Community in Kosovo, namely the EU Special Representative, EULEX Head of Mission, UNMIK Special Representative of Secretary General and the OSCE Head of Mission.
...
Story by KFOR Public Affairs Office
KOSOVO
I leader dell’Uçk accusati di crimini contro l’umanità
- 29 luglio 2014
- 18.49
FOTO: Il monumento ai serbi scomparsi durante la guerra, a Gračanica, in Kosovo, 22 aprile 2014. (Hazir Reka, Reuters/Contrasto)
Alcuni dei politici più importanti del Kosovo potrebbero essere processati da un tribunale speciale dell’Unione europea per crimini contro l’umanità, scrive il Guardian.
È la conclusione del rapporto pubblicato dopo tre anni d’indagini da Clint Williamson, capo della Special investigative task force (Sitf) istituita dall’Unione europea nel 2011 per fare luce sulla presunta pulizia etnica ai danni di serbi e rom da parte dell’Esercito di liberazione del Kosovo (Uçk) dopo il 1999, quando l’intervento della Nato mise fine alla guerra d’indipendenza del Kosovo dalla Repubblica federale di Jugoslavia.
L’indagine di Williamson ha riscontrato le prove di omicidi, rapimenti, violenze sessuali e altri crimini, commessi non per iniziativa di singoli individui ma come parte di una strategia approvata dalla leadership dell’Uçk. “Il risultato è stato la pulizia etnica di gran parte delle popolazioni serba e rom dalle aree del Kosovo a sud del fiume Ibar, con l’eccezione di alcune enclave”, si legge nel rapporto.
Williamson afferma di avere “solide informazioni” che alcuni prigionieri dell’Uçk siano stati uccisi per poter espiantare e vendere i loro organi, ma al momento le prove a sostegno non sono sufficienti a formalizzare un’accusa. Il rapporto denuncia anche l’intimidazione sistematica dei testimoni.
Il rapporto non contiene i nomi degli accusati, ma tra questi dovrebbero esserci molti esponenti di spicco dell’Uçk che dopo la dichiarazione d’indipendenza nel 2008 hanno occupato le massime cariche politiche. Lo stesso primo ministro Hashim Thaçi era stato accusato da un rapporto realizzato da Dick Marty per il Consiglio d’Europa nel 2010 di essere coinvolto nel traffico di organi e in altre attività criminali.
Secondo il Guardian “le accuse di pesanti violazioni dei diritti umani potrebbero avere un profondo impatto sul futuro del Kosovo e sono imbarazzanti per gli Stati Uniti e i paesi dell’Europa occidentale, che hanno fornito un sostegno entusiastico alla leadership dell’Uçk durante e dopo la guerra”.
In ogni caso l’eventuale processo non comincerà prima dell’istituzione di un apposito tribunale speciale, che è già stata rimandata al 2015. Per creare il tribunale sarà necessario emendare la costituzione del Kosovo, il che richiede una maggioranza di due terzi in parlamento.
30/07/2014
È stato presentato a Bruxelles il rapporto redatto dalla Sitf – Special Investigative Task Force – l’agenzia creata dall’Unione Europea per indagare sui crimini commessi dall’Uck subito dopo la fine della guerra in Kosovo del 1998-99, sulla base della documentazione presentata nel 2010 da Dick Marty, membro dell’Assemblea Parlamentare del Consiglio d’Europa.
I CAPI DI IMPUTAZIONE – Secondo il rapporto presentato dal procuratore Williamson, capo della Sitf, le responsabilità penali riguardano la realizzazione «di una campagna di persecuzione diretta contro serbi, rom e altre minoranza del Kosovo, ma anche contro albanesi tacciati di collaborazionismo, o semplicemente perché oppositori politici». Gli atti materiali di cui gli imputati dovranno rispondere riguarderanno perlopiù reati quali omicidio, rapimento, detenzione illegali in campi di concentramento, abusi sessuali, e distruzione di edifici religiosi. Williamson non ha voluto fare nomi; restano quindi momentaneamente senza risposta le domande sull’effettiva imputazione di elementi di spicco dell’establishment kosovaro, quali ad esempio Ramush Haradinaj e Hashim Thaci. Quest’ultimo in particolare, attualmente primo ministro del Kosovo, veniva citato da Marty come «il più pericoloso dei bross criminali dell’Uck».
CRIMINI CONTRO L’UMANITÁ – Il carattere ampio e sistematico di tali crimini, si legge nel rapporto, giustifica l’apertura di procedimenti per crimini contro l’umanità nei confronti di diversi esponenti di spicco dell’Uck. Secondo Williamson è difatti evidente che tali crimini non siano inquadrabili come atti isolati compiuti da singoli, ma siano stati al contrarioperpetrati in maniera organizzata. Inoltre, sembrano certe anche le future presentazioni di accuse per crimini di guerra.
TRAFFICO DI ORGANI “SPORADICO” – In merito al traffico di organi, secondo Williamson il quantitativo di prove raccolte non è al momento sufficiente per perseguire tali crimini. Nonostante ci siano le «basi convincenti» per affermare che circa dieci prigionieri siano stati uccisi e i loro organi prelevati immediatamente dopo la fine della guerra del 1998-99, si tratterebbe di fatti isolati.
IL TRIBUNALE CHE NON ESISTE – Le indagini comunque proseguiranno, mentre le accuse comunque non verranno formalizzate fino alla creazione del tribunale speciale, verosimilmente per l’inizio del 2015. Il percorso di creazione del tribunale è però tutt’altro che chiaro: è difatti necessaria l’approvazione del parlamento kosovaro, dato che l’organo, seppur con sede all’estero – presumibilmente in Olanda – funzionerà all’interno della cornice legale del Kosovo. La problematica situazione politica in Kosovo, e la parziale riluttanza della classe dirigente albanese, potrebbero allungare ancora di più i tempi.
SENSO DI INGIUSTIZIA – Il rapporto ha trovato il disappunto dell’associazione delle famiglie delle vittime serbe. «A giudicare dalla condotta della comunità internazionale, il risultato è che i serbi si sono rapiti da soli, si sono rimossi i propri organi e poi si sono uccisi», ha affermato Milena Parlic, presidente dell’associazione. Il riferimento è alla disparità tra il numero delle vittime del traffico di organi enunciato da Williamson e quelli che risultano nei registri dell’associazione, che tra l’altro coincidono grosso modo con la stima fatta da Carla Del Ponte, ex procuratore generale dell’Icty – il tribunale penale internazionale per i crimini commessi in ex Jugoslavia.
PROSPETTIVE FUTURE – Bisognerà attendere l’inizio del 2015 per avere un quadro più completo della situazione. Con la creazione del tribunale verranno formalizzate le accuse e annunciati gli imputati. Nonostante la leadership kosovara abbia più volte manifestato l’intenzione di boicottare il tribunale, le pressioni dell’Unione Europea, che ha posto la collaborazione con la struttura giudiziaria come condizione per il proseguimento del dialogo volto alla futura adesione del Kosovo all’organizzazione, potrebbero mettere a tacere le proteste. In Serbia, classe politica a parte, la fiducia nelle istituzioni giudiziarie occidentali rimane scarsa. Per la guerra del 1999, un atto di aggressione illegale in flagrante violazione della Carta delle Nazioni Unite, condotta senza l’autorizzazione del Consiglio di Sicurezza, nessun leader occidentale è stato citato in giudizio dall’Icty. Così come nessuna condanna è stata emessa contro esponenti di spicco dell’Uck, trasformatisi in poco tempo da terroristi a guerriglieri per la libertà degli alleati Stati Uniti.
Carlo Perigli
@c_perigli
Gianmarco Pisa
È stata appena pubblicata (29 Luglio 2014, l'ennesima data da ricordare nella lunga e drammatica vicenda kosovara) la relazione finale delle indagini condotte da Clint Williamson, il pubblico ministero incaricato dall'Unione Europea delle indagini, durate tre anni, sulle grandi violazioni dei diritti umani commesse in Kosovo dopo l'aggressione NATO del 1999 (www.sitf.eu/images/Statement/Statement_of_the_Chief_Prosecutor_of_the_SITF_EN.pdf). Il rapporto è chiaro: il vertice politico-militare dell'UCK (la terroristica Armata di Liberazione del Kosovo, artefice della guerriglia separatista albanese-kosovara degli Anni Novanta) è responsabile di gravi violazioni dei diritti umani, pratiche di genocidio e violazioni e, per alcuni leader, si avanza formalmente la richiesta di “rinvio a giudizio” ritenendo opportuno e necessario il processo, a fronte della gravità delle accuse.
In merito al coinvolgimento delle singole personalità, il procuratore ne fornisce un profilo, senza attestare generalità: si tratta di “alti funzionari” dell'ex Esercito di Liberazione del Kosovo (UCK in albanese, KLA in inglese), molti dei quali hanno poi occupato posizioni di leadership politica e istituzionale dopo l'auto-proclamazione dell'indipendenza kosovara del 17 febbraio 2008,peraltro, a tutt'oggi, non ancora riconosciuta dalla comunità internazionale. Basti, per intenderci, ricordare che sono ex capi della guerriglia terroristica dell'UCK sia il premier uscente Hashim Thaci (detto “il serpente”) sia quello in pectore Ramush Haradinaj. Il fatto che, come si ricava dal rapporto, parte significativa delle accuse istruite dalla task force investigativa dell'UE (SITF-UE) riguardi figure di spicco, ancora attivamente impegnate nella politica kosovara, è di estrema ed allarmante gravità.
L'allarme non deriva solo dai “nomi” (che pure non vengono fatti) degli incriminati, quanto (forse soprattutto) dalla gravità delle accuse, che riguardano infatti crimini di guerra e contro l'umanità, tra cui omicidi, rapimenti, violenze sessuali e altri abusi contro serbi, rom e altre minoranze, soprattutto quelle considerate meno “collaborative” con la guerriglia separatista (la cui matrice etnica è, sin dalla sua costituzione, sempre stata rilevante e decisiva). Inoltre, in alcuni casi, sembra vi sia una sufficiente conferma del fatto che organi prelevati da prigionieri giustiziati siano stati fatti oggetto di tratta a scopo di lucro (traffico di organi umani), tuttavia le prove raccolte - a quindici anni di distanza ed a forza di un continuo e sistematico insabbiamento - non sono tali, sufficientemente concrete ed adeguatamente probanti, da poter imbastire un procedimento giudiziario sul caso.
Nella relazione Williamson stabilisce che l'inchiesta è stata resa difficile dalle continue intimidazioni dei testimoni, il che ha reso necessario assumere “provvedimenti per contrastare l'impatto delle intimidazioni sulle testimonianze”. Significativa la considerazione per cui, con ogni probabilità, “non esiste minaccia più grave di questa che possa compromettere lo “stato di diritto” in Kosovo e il suo progresso verso un futuro europeo”, cui la regione sembra infatti essere destinata, come dimostra il fatto che il Kosovo è nella lista dei potenziali candidati all'adesione europea e in procinto di formare un accordo di stabilizzazione, per entrare nel processo ASA, con la UE.
L'elenco dei crimini fatti oggetto dell'indagine è inquietante, in quanto include “uccisioni illegali, rapimenti, sparizioni forzate, detenzioni illegali nei campi (campi di prigionia e di segregazione) in Kosovo e Albania, violenza sessuale, altre forme di trattamento inumano e degradante, spostamenti di persone costrette a lasciare le loro case e le rispettive comunità, e dissacrazione e distruzione di chiese e altri siti religiosi”. Si menziona, di conseguenza, “la pulizia etnica di ampie porzioni delle popolazioni serbe e rom provenienti da quelle aree in Kosovo a sud del fiume Ibar”. Si attesta come convincente “la prova che questi crimini non siano stati atti di individui disonesti che abbiano agito di propria iniziativa, ma piuttosto siano stati condotti in modo sistematico ed organizzato e siano stati agiti ed ispirati da individui ai massimi livelli della dirigenza dell'UCK”. La diffusione di tali crimini dopo la guerra del 1999 giustifica dunque un procedimento per crimini contro l'umanità.
Crimini compiuti dalla stessa dirigenza criminale della stessa organizzazione UCK che ha attivato la secessione kosovara e che è stata ampiamente finanziata, armata e sostenuta dai paesi occidentali, responsabili dell'aggressione contro l'ex Jugoslavia, in primis USA e GB, ma tra i quali anche l'Italia.
Scritto da Enrico Vigna
Luglio 2014
Forum Belgrado Italia
Il paese nuovamente percorso da violenze, incidenti e si annuncia una nuova formazione terroristica secessionista albanese.
Il verdetto ha fatto scatenare la minoranza albanese, che in diverse migliaia ha invaso le strade di Skopje lanciando pietre e mattoni contro la polizia davanti alla sede della Corte, gli agenti hanno risposto con gas lacrimogeni, idranti e granate assordanti, le proteste sono state lanciate con lo slogan "Vogliamo giustizia", per chiedere la liberazione di sei albanesi che sono stati condannati all'ergastolo, accusati dell'omicidio di cinque macedoni ( pescatori di un lago), nel giorno della Pasqua ortodossa nell'aprile 2012, nella periferia di Skopje.
Alil Demiri, Afrim Ismailovic, Agim Ismailovic, Fejzi Aziri, Haki Aziri e Sami Ljuta sono stati dichiarati colpevoli di terrorismo e di pluri omicidio. Mentre un altro imputato è stato assolto. Alil Demiri e Afrim Ismailovic sono stati condannati in contumacia perché sono scappati nel Kosovo, si trovano in stato di fermo e le autorità macedoni aspettano ancora l’estradizione dei due omicidi. Questo attentato è stato considerato come il primo a sfondo islamista, nel paese, essendo i condannati tutti seguaci dell’islam radicale. Alle manifestazioni partecipano anche molte personalità pubbliche come Ziadin Sela, sindaco di Struga e leader di una fazione della fazione radicale del Partito Democratico Albanese (PDSH), ma anche altri politici albanesi. Le richieste dei manifestanti sono la liberazione dei sei albanesi, sottolineando che sono vittime di un processo orchestrato e che non sono i colpevoli. Le richieste chiedono anche le dimissioni del ministro degli Interni, Gordana Jankulovska, della procuratrice del caso, Gordana Gesovska e il rilascio immediato delle persone che sono state arrestate per aver partecipato alle proteste precedenti.
Nel paese crescono le preoccupazioni per il deterioramento delle relazioni interetniche e una crisi politica ormai annunciata, stante la situazione sociale e di tensione esplosiva, va ricordato che la minoranza albanese nel paese è un terzo della popolazione complessiva (2,1 milioni), ma non tutti sono schierati su posizioni radicali. La situazione si è aggravata a seguito della comunicazione di un altro processo per otto albanesi, che facevano parte delle proteste del 4 luglio a Skopje, arrestati in quell’occasione, dove ci sono stati violenti scontri con la polizia ed assalti contro istituzioni statali. La protesta era iniziata dopo la preghiera di mezzogiorno nella moschea nel quartiere albanese di Skopje denominato Cair, si è poi trasformmata rapidamente in una dimostrazione violenta.
Le proteste erano iniziate con l’organizzazione di manifestazioni, da parte di gruppi albanesi, attraverso reti sociali contro la decisione del tribunale, ma da subito sono state inserite parole d’ordine secessioniste e inneggianti alla Grande Albania, trasformandosi in assalti e attacchi alla polizia ed alle istituzioni macedoni. Mentre i manifestanti diramavano messaggi come "Non siamo terroristi", venivano poi esposte bandiere di Al Qaeda.
Proteste si sono svolte anche in altre città macedoni, mentre manifestazioni di sostegno si sono svolte anche a Tirana e Pristina, dove tifosi locali hanno bruciato allo stadio la bandiera macedone.Il corteo per la città, capeggiato dai veterani di guerra kosovari dell’UCK, inalberava cartelli con slogan come "Skopje non é sola", “Unione con la Macedonia”, si é diretto verso l'ambasciata macedone, dove hanno bruciato la bandiera nazionale. I veterani kosovari hanno poi emesso un comunicato dove dicono che il verdetto "dimostra che la repressione degli albanesi continua anche nel 21 ° secolo ed é culminata in un processo mostruoso in cui gli albanesi sono stati condannati all'ergastolo senza alcuna prova. Come veterani di guerra esprimiamo la nostra disponibilità ad aiutare i nostri fratelli nell'ex repubblica jugoslava di Macedonia per tutto ciò di cui hanno bisogno, al fine di porre fine una volta per tutte alla repressione slava e chiediamo con forza che i nostri due fratelli non vengano estradati in Macedonia e venga loro ridata loro la libertà…", si leggeva nel comunicato.
Anche il leader del PDSH (Partito Democratico Albanese), Menduh Thaci, che dirige il più grande partito di opposizione albanese, ha chiesto l'immediato rilascio di tutti i manifestanti arrestati. A sua volta il ministro degli Interni (MOI) ha detto che tutti coloro che hanno infranto l'ordine pubblico e usato la violenza nelle proteste, devono essere puniti secondo la legge. "Essi sono estremisti violenti, che hanno utilizzato le manifestazione per provocare incidenti e violenze. Sono stati identificati attraverso l'uso di telecamere. Abbiamo le prova che hanno usato violenza e dovranno affrontare la legge. In realtà vi è un tentativo di destabilizzazione della nostra Repubblica… ", ha dichiarato il ministro degli Interni, Gordana Jankulovska.
A rendere il quadro ancora più teso ed espolosivo è l’annuncio della nascita di una nuova formazione terrorista in Macedonia: l’Armata di Liberazione Skopje (Ushtria Çlirimtare e Shkupit). In un comunicato diramato ai media, essa minaccia che se i sei albanesi condannati nel caso "Monster" non sono liberati, inizierà le sue azioni colpendo la polizia. "Se i detenuti albanesi non saranno liberati, l'Esercito di Liberazione prenderà seri provvedimenti che vedranno eseguire attacchi massicci contro la polizia macedone", era scritto dal comando della formazione terroristica nel comunicato diramato.
L’Esercito di Liberazione Skopje è la quarta formazione armata che ha annunciato la sua presenza sul territorio della Macedonia dopo la fine della guerra nel 2001 e lo scioglimento ufficiale dell'Esercito di Liberazione Nazionale Albanese, che era stato guidato da Ali Ahmeti e Gëzim Ostreni, oggi politici istituzionali. Oltre all’Esercito Nazionale Albanese, che aveva cessato di esistere dopo l'azione delle forze speciali di polizia macedoni nel villaggio di Brodec alla fine del 2007, vi erano poi state apparizioni occasionali di un Esercito di Liberazione dell’Ilirida insieme ad altri gruppi insignificanti, più che altro presenti in Internet. L'emergere dell'Esercito di Liberazione Skopje preoccupa in Macedonia perché si inserisce nell'aumento delle tensioni dopo la condanna dei sei albanesi all'ergastolo per terrorismo e l'omicidio dei cinque macedoni nel caso denominato "Monster".Ali Ahmeti, leader del partito albanese Unione democratica per l'integrazione (DUI), che partecipa alla coalizione di governo in Macedonia, di fronte al crescere dei disordini e delle violenze che si moltiplicano nel paese, si è dissociato dalla linea dura del premier Gruveskly e chiede un nuovo processo e una presentazione pubblica delle prove che hanno portato alla condanna all'ergastolo per terrorismo dei sei albanesi.
Dopo gli ennesimi disordini causati dalle proteste albanesi, il primo ministro macedone Nikola Gruevski ha annunciato una linea di fermezza e durezza contro le violenze e i violenti. Grueski ha fatto sapere che d'ora in poi adotterà la politica della fermezza : "…Rispettiamo le proteste pacifiche come in ogni paese democratico ma nessuno e da nessuna parte potra più appoggiare le proteste nelle quali viene usata la violenza come metodo, lo Stato non permetterà più che le manifestazioni di piazza degenerino fino a pregiudicare gli interessi del popolo macedone e delle istituzioni…“.
A sua volta il presidente del Partito Democratico dei Serbi in Macedonia, Ivan Stoilković, ha dichiarato che queste proteste non hanno nulla a che fare con i diritti degli albanesi.
“…L’acclamazione della Jihad e dalla cosiddetta “grande Albania” non ha niente a che fare con i diritti violati degli albanesi in Macedonia, ha dichiarato, aggiungendo che: “… in nessun altra parte del mondo gli albanesihannoo diritti e privilegi come in Macedonia.” Nell’intervista ad un quotidiano di Francoforte sul Meno, Stoilković ha aggiunto che “…gli albanesi credono ancora di poter ammazzare senza conseguenze. Negli ultimi anni in Macedonia ci sono state diverse manifestazioni dei cittadini di etnia albanese… Anche se annunciate come proteste civili e pacifiche, esse si trasformano sempre in una parata dell’islam radicale.”, ha dichiarato Stoilković.
juli 8, 2014
“Ја изразуваме нашата подготвеност како воени ветерани, да им помогнеме со сите наши капацитети на нашите браќа во Македонија, со цел еднаш засекогаш да се стави крај на словенската репресија” – стои во соопштението на УЧК, пренесува Tetovasot.
“Во текот на Титовото владеење, Југославија формираше вештачка држава и народ, наречен Македонија и Македонци, со кое име се нарекувале јужните словени кои немаат никаква врска со тоа, ниту историски ниту по однос на социјалните обичаи и традиции”
Со македонскиот шовинизам, се осигура албанските територии да се доверат на словенскиот вештачки створен народ наречен македонци, со цел да бидеме малцинство во сопствената земја. Затоа се направи отпор на албанците, кој кулминираше во војна – се вели во комуникето на УЧК.
Сепак оваа војна според УЧК не предизвика никакво подобрување, односно албанците повторно биле излажани поради шовинистичката политика на Македонија поддржана од Србија и од немањето капацитет или заинтересираност на меѓународниот фактор.
Ситуацијата во Македонија е парадокс. Во градот Скопје, кој е главен град од 1945 година на оваа вештачка творба која се нарекува Македоија, се употребуваат илирски симболи и се величи илирскиот император Александар Велики како македонски.
“Им стоиме на располагање на нашите браќа во Македонија во секој момент, со сите расположливи ресурси да го дадеме нашиот доприност во бробата против словенската репресија еднаш засекогаш.” – пренесува Tetovasot.
Još jedan Albanac sa Kosova poginuo boreći se u redovima radikalnih islamista u Siriji. Patriot Matoši bio je učenik gnjilanske medrese i miljenik lokalnog imama Zekrije Ćazimija. Smena na čelu albanskih dobrovoljaca u ISIL-u.
Patriot Matoši, Albanac iz Gnjilana, ubijen je snajperskim hicem negde na ratištu u Siriji, objavili su džihadistički portali, ne otkrivajući druge detalje.
Prištinski mediji navode da je Matoši, pre odlaska u Siriju bio učenik gnjilanske medrese, odnosno "miljenik lokalnog imama Zekrije Ćazijima".
Navode, takođe, da je "kasapin" Lavdrim Mudžaheri, koji je postao poznat pošto je na internetu objavio fotografije egzekucije dečaka u Siriji, smenjen sa mesta komandanta albanskih boraca.
Na njegovo mesto postavljen je Ridvan Hakifi.
U redovima radikalnih islamista u Iraku i Siriji bori se nekoliko stotina dobrovoljaca sa Balkana, uključujući i oko 150 Albanaca.
(Telegraf.rs / Izvor: Saaf.ba)
Pogledajte video: http://www.youtube.com/watch?v=PBKe0_g6tRo
Predsednik GO SUBNOR-a Beograda, Bora Ercegovac, na početku zahvalio se svima koji su pomogli da se kamp organizuje, u prvom redu lokalnoj samoupravi i izrazio posebno zadovoljstvo na velikom odzivu mladih ljudi koji su želeli da uzmu učešće u radu ovogodišnjeg Antifašističkog kampa. Izrazio je nadu da će ovaj kamp zaista postati tradicionalna manifestacija koja će iz godine u godinu po svom kvalitetu i masovnosti biti bolja i bolja, poprimiti internacionalni karakter i biti opšte prepoznatljiva. On je posebno pozdravio i zahvalio se ambasadorki Venecuele u Srbiji Dia Nader de El Andari i mladim antifašistima iz redova Komunističke omladine Grčke (KNE) koji su učestvovali u radu kampa.
Aleksandar Đenić, prvi sekretar SKOJ-a, vidno zadovoljan na samom otvaranju poželeo je uspešan rad kampa izražavajući svoje uverenje da antifašistički kamp postaje sve više prepoznatljiv, ali da je neophodno nastaviti sa negovanjem antifašističkih tradicija uvek i na svakom mestu, poštujući slavnu i herojsku borbu naših partizana i njihovog posleratnog žrtvovanja na obnovi i izgradnji jedne drugačije i bolje budućnosti.
Barajevo kao mesto održavanja kampa nije izabrano slučajno. Upravo ovoj opštini pripada selo Vranić koje je poprište jedno od najzverskijih četničkih zločina. Podsećanja radi, u noći između 20. i 21. decembra 1943. godine, četnici Draže Mihailovića okupili su se u susednom selu Jasenku i, podeljeni u tri grupe, mučki su upali u selo Vranić i zverski, na spavanju, poklali čitave porodice parti-zanskih saradnika. Epilog ovog stravičnog četničkog zločina su 68 srpskih žrtava, među kojima: 35 žena, 7 lica starijih od 60 godina, 15 dečaka i devojčica mlađih od 17 godina. Među njima najmlađa Katarina Ilić, petomesečna beba, bila je jedno od dvoje dece koja su ubijena u svojim kolevkama. U Barajevu je sahranjena i dr Saša Božović, partizanski lekar, hmanista, pisac i nosilac Partizanske spomenice. Čitaocima starijih generacija najpoznatija je kao autor knjige "Tebi, moja Dolores" , koja je 1980. proglašena za najčitaniju knjigu u bibliotekama Srbije, i dostigla tiraž od 70.000 primeraka. Knjiga potresno i slikovito govori o ratnom vremenu (1941-1945) iz perspektive učesnika partizanskog pokreta dajući uverljivu, potresnu priču o ljudskoj patnji, bolu, nesreći, ljudskoj potrebi za slobodom i borbi za njoj.
Osnovni cilj kampa bio je dizanje antifašističke svesti, posebno među mladim ljudima koji su izloženi sveopštoj političkoj, ekonomskoj, kulturnoj i obrazovnoj degradaciji. Mladim ljudima se preko medija, zvaničnih institucija, škola, fakulteta itd. servira lažna istorija, u kojoj se neretko oslobodioci nazivaju okupatorima i zločincima, dok se sa druge strane naci – fašistički okupator, kao i kolaboracionisti, rehabilituju, kako bi se predstavili kao nevine žrtve.
Ambasadorka Venecuele u Srbiji Dia Nader de El Andari imala je posebno zadovoljstvo da svojim izlaganjem otvori rad kampa. Ona je naglasila da je ugodno iznenađena radom kampa i pozivom da doprinese njegovoj što uspešnijom realizaciji. Govoreći o Venecueli izjavila je da Vlada Republike Venecuele, sada sije plodove eksploatacije nafte. Što znači, da konačno dolaze na naplatu beneficije od prodaje nafte. I to se radi na društvenom, političkom i ekonomskom polju. Iskorenili smo ekstremno siromaštvo i to smatramo za našu najveću pobedu. Priznanje je došlo i od strane Ujedinjenih nacija, koji su 2010. godine proglasili Venecuelu prvom državom u svetu, koja je ispunila "milenijske ciljeve", što pre svega podrazumeva smanjenje siromaštva, povećanje postotka zaposlenih u zemlji, povećanje pristupnosti obrazovanju, povećanje ekonomskog razvoja i borbu protiv bolesti koje dolaze kao posljedica nehigijene, dodajući da se Venecuela nije opila uspesima već nastavlja svoju borbu za izgradnju drugačije Venecuele i Latinske Amerike.
Tokom trajanja kampa održano je desetak radionica, različite kulturne i sportske aktivnosti uz učešće brojnih gostiju predavača iz zemlje i inostranstva.
Kamp su prezentacijama upotpunili gosti iz Komunističke omladine Grčke Konstantina Papi i Nikoleta Theognostou. One su imale priliku da učesnike kampa upoznaju sa nizom posledica ekonomske krize u Grčkoj koja se odrazila i na jačanje neofašizma koje se direktno odražava u uspesima koje je na parlamentarnim izborima postigla neofašistička organizacija Zlatna zora. One su izrazile nadu da sveukupna situacija u Srbiji neće izroditi slična dešavanja i požela je dalje uspehe SUBNOR-u i SKOJ-u.
Dr Ljiljana Bogoeva Sedlar u okviru svog predavanja mladim antifašistima govorila je o ulozi radija u oslobodlačkim pokretima i savremenim načinima promovianja antifašizma među mladima. Mladi reditelj Kosta Ristić imao je priliku da mladima približi pozorište kao jedan od načina borbe protiv fašizma, dok je reditelj Vladimir Perišić govorio o filmu kao načinu pobune i otpora protiv svih oblika povampirenja fašizma i istorijskog zaborava. Učesnici i posetioci kampa su mogli da uživaju u izložbi "Otvoreni antifašizam" i da se upoznaju sa antifašističkim jugoslovenskim i sovjetskim posterom, kao i da vide neke od neobičnih i zanimljivih fotografija iz svakodnevne borbe i života jugoslovenskih partizanki i partizana. Takođe, i da vide fotografije koje svedoče o kolaboraciji ustaških i četničkih formacija sa naci-fašističkim okupatorom. Učesnici i posetioci imali priliku i da vide kako je izgledala fašistička propaganda i fašistički posteri. Antifašistiki kamp upotpunjen je i predavanjem Ane Milovanović koja je govorila o performansu i mogućnostima koje on pruža u svakodnevnoj promociji značaja antifašizma.
Mladi antifašisti, učesnici kampa, dali su i svoj konkretan društveni doprinos i u stilu nekadašnjih radnih akcija organizovali akciju uređenja dečijeg igrališta u Barajevu, što je naišlo na veliki odjek pozitivnih reakcija i oduševljenje stanovnika Barajeva, posebno onih najmlađih.
Na Drugom antifašističkom kampu Istaknuto je da je fašizam najveće zlo koje je zadesilo čovečanstvo. To zlo, već jednom pobeđeno u burnom XX veku, dobija nanovo plodno tlo za povampirenje u ništa spokojnijem XXI veku. Rehabilitacija fašizma koja se agresivno i na razne načine odvija u Srbiji, ali i na prostoru bivše SFRJ može izazvati nova krvoprolića, a njegovo očigledno buđenje i posledice toga možemo danas videti u mnogim zemljama, Grčkoj, Mađarskoj, Nemačkoj, a najkatastrofalnije posledice svakako u Ukrajini. Kriza kapitalizma, egzistencijalni sunovrat, apatija i beznadežnost su osnove tog plodnog tla za bujanje ideologije koja se i pojavila u sličnim okolnostima u prošlom veku. Stoga je jedan od bitnih elemenata borbe mladih danas upravo antifašistička borba na različitim poljima. Antifašizam je bio i ostao progresivna civilizacijska, slobodarska i kulturna tekovina koja mora ostati ugrađena u sadašnjost i budućnost naše zemlje.
Narodnooslobodilački rat (NOR) i posleratnu izgradnju upravu su najvećim delom izneli mladi ljudi, koji su stvarili društvo koje je prethodnim generacijama bilo nezamislivo. Zato kamp i jeste bio primarno, ali ne isključivo, posvećen mladim ljudima. Mladi su upravo na ovom kampu dobili priliku da se upoznaju sa borcima NOR-a koji su izneli svoja sećanja, utiske i pouke iz nemilosrdne borbe koju su vodili i trijumfalno okončali.
Borba protiv fašizma nikada nije završena, ona nema alternativu. Ta borba i u našem društvu danas dobija novi smisao i novu aktuelnost.
